လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း (၂)
လူယုတ္မာဆိုတာ ဂ်ိဳမပါဘူးရယ္
ႏွာတံရွည္ရွည္ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါး ေသးႏုတ္ေကာ့ၫႊတ္တဲ့ မ်က္ခုံးေမႊးတစုံနဲ႕ လိုက္ဖက္ညီစြာ ခြၽန္ျမေနတဲ့ မ်က္ႏွာက်ေၾကာင့္ သူ႕႐ုပ္ဟာ နည္းနည္းေလးေတာ့ စုတ္ခြၽန္းခြၽန္းျဖစ္ေနမွာ မွန္ေပမယ့္ အညိုေရာင္မ်က္၀န္းတစုံေအာက္မွာေတာ့ က်ရႈံးခဲ့သူေတြ မနည္းခဲ့ဘူး။ လည္တိုင္ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့မွာ ထင္းေနတဲ့ လည္စိရယ္၊ ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ ရင္အုပ္တစုံရယ္၊ ၾကမ္းရွရွ လက္တစုံရယ္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ မိန္းမေခ်ာေလး ေခ်ာတဲ့ေကာင္ေလးလို႔လည္း ေျပာနိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
႐ုပ္ရည္က ဘာသုံးစားလို႔ရမွာတဲ့လဲ.. သူက လူ႕အမွိုက္တခုသာသာပဲေလ။
သူ ေသဆုံးခဲ့ခ်ိန္က အ႐ြယ္ေကာင္းလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ပင္ ခပ္ငယ္ငယ္ပဲ ရွိေသးတာ။ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ ဆိုတာ တျခားသူေတြအတြက္ ေပ်ာ္လို႔ပါးလို႔ ေကာင္းတုန္း။ ခ်စ္သူခင္သူေတြနဲ႕ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္း။ လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ အရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားလို႔ ေကာင္းတုန္း။ တျခားသူေတြရဲ႕ အဲ့လိုအခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ေထာင္ထဲကို အေယာင်ပြ အေနနဲ႕ ၀င္တခါ ထြက္တလွည့္ လုပ္ေနခဲ့ေလသည္။
မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနခဲ့ရလို႔လည္း သူ႕ကိုယ္သူ သိမ္ငယ္တယ္လို႔ မခံစားမိခဲ့ဘူး။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ စိတ္ေစရာေလွ်ာက္သြားရင္း အရာရာကို ဘက္ကန္တိုက္ေနတာကိုက အရသာရယ္လို႔ တလြဲအယူအဆေတြနဲ႕အျပည့္။
မွားေနမွန္း မသိခဲ့တဲ့အျပင္ ေနာက္မွ ရလာတဲ့ ေနာင္တက သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလားလို႔ စတင္ သိခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သူ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းက လမ္းဆုံးေနၿပီ။ ေသြးစြန္းေနတဲ့လက္ေတြက အကို႔ပါးျပင္ ႏုႏုေလးေတြေပၚကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ရိုက္ႏွက္ၿပီးႏွင့္ေနၿပီ။
အကို႔အတြက္ သူဟာ အိမ္မက္နတ္ဆိုးတေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အၿမဲတေစ ၾကင္ၾကင္နာနာ ၾကည့္တတ္တဲ့ အကို႔မ်က္၀န္းေတြ အေရာင္ေျပာင္းလာတဲ့ေန႕.. အဲ့ေန႕မွာပဲ သူဟာ အယုတ္ညံ့ဆုံး အမႈတခု က်ဴးလြန္ခဲ့တာ။ အဲ့ကတည္းက အကိုက သူ႕ကို စကားမေျပာေတာ့တာ။ သူ႕လုပ္ရပ္ကလည္း မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုး။ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနတဲ့ စက္ဆုပ္စရာ ျမင္ကြင္းေတြ အာ႐ုံထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ အေဝးတေနရာကို ေငးၾကည့္ေနစဥ္..
