ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.3.20 End

" ရွန္း!! " ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ ေခၚသံအဆံုး စက္ပစၥည္းေတြၾကားမွ လွၫ့္ၾကၫ့္လာသၫ့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ။

" ကိုယ္ ဒီအခန္းထဲ မင္းကိုမဝင္လာဖို႔ တားထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား .. အခုခ်က္ခ်င္း အျပင္ထြက္ " လူငယ္၏စကား‌ ေၾကာင့္ ေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာသည္ ညိုးငယ္သြားကာ အက်ႌစကို လံုးေခ်လ်က္ အခန္းအျပင္သို႔ တိတ္တဆိတ္ထြက္သြားခဲ့သည္ ။

လူငယ္သည္ ထိုေကာင္ေလးအား လံုးဝလစ္လ်ဳရႈလိုက္ကာ သူ႔ရဲ့ အပ်က္အစီးပံုၾကားထဲကိုသာ ျပန္ဝင္ေနခဲ့သည္ ။ ထိုလူငယ္ ျပဳလုပ္သၫ့္ အရာေလးသည္ လက္ရိွ ကုခ်န္၏ လက္တြင္ပတ္ထားသၫ့္ အနက္ေရာင္ ပစၥည္းကဲ့သို႔ အရာေလးပင္။

ကုခ်န္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကၫ့္ရင္း သူ႔အၾကၫ့္သည္ မႈန္မိႈင္းသြားခဲ့သည္။ အလိုလိုေနရင္ တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနသၫ့္ နာက်င္မႈ သည္ စကားလံုးျဖင့္ပင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ့ေပ။ အလိပ္လိပ္တက္လာသၫ့္ ခံစားခ်က္တို႔က သူ၏ ေခါင္းမွ နာက်င္မႈကိုပင္ လႊမ္းမိုးသြားခဲ့သည္ ။ မ်က္ရည္က်ခဲသၫ့္ သူသည္ အခုခ်ိန္တြင္ ျပင္းထန္စြာ ငိုေကြၽးခ်င္ေနခဲ့မိသည္ ။

ထိုေကာင္ေလးအား ေမာင္းမထုတ္သင့္ဟူသၫ့္ ေနာင္တရသၫ့္ ခံစားခ်က္တို႔မွာလဲ ႀကီးစိုးလာခဲ့သည္ ။

"" ဒါ.. ဒါေတြက ငါနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အရာေတြလား .. သူတို႔က ဘယ္သူလဲ "" ေတြးေလ ေခါင္းကိုက္လာေလျဖစ္ေသာ္လည္း သူက ထိုပံုရိပ္မ်ားၾကားထဲမွ တစ္ခုခုကို ေတြ့လိုေတြ့ညား ရွာေဖြေနဆဲပင္ ။

တစ္ဖက္တြင္ ၾကယ္ပင္လယ္သည္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ္လည္း ယာဉ္ပ်ံထဲတြင္ေတာ့ အခ်က္ေပးသံမ်ားနဲ႔ ဆူညံေနေလသည္။

" အဲလ္!!! မင္းက ျပင္ေနတာမဟုတ္လား .. အခုက ဘာထျဖစ္တာလဲ " လူအိုႀကီး၏ မ်က္ႏွာသည္ ထိတ္လန႔္မႈအျပၫ့္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ လူငယ္ေလးက နားမလည္ႏိုင္သၫ့္ သ‌ေကၤတမ်ားျဖင့္ စခရင္ကို ထိကာ ဆက္တိုက္ႏိွပ္ေနေသာ္လည္း အခ်က္ေပးသံမ်ားက ရပ္တန႔္မသြားခဲ့ေပ ။

လူငယ္ေလးသည္ ေနာက္ဆံုးခလုတ္တစ္ခုကို အားျဖင့္ ဖိႏိွပ္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ အခ်က္ေပးသံမ်ားသည္ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း ရိွေနသၫ့္ လူမ်ားက ဒါသည္ ထိန္းထားႏိုင္ရံုမ်ွေလးသာ ဆိုသည္ကို နားလည္ေနၾကသည္ ။