Saw Nay Say's Travel Blogger [ Completed ]

အပိုင်း { ၁၉ }

                          [ Unicode ]

နောက်တစ်နေ့မနက်ရောက်တော့ ခွန်စိုင်းနိုးတဲ့အချိန်မှာ နံဘေးမှာနေစေးမရှိတော့ပေ။ မနေ့ညက နေစေးအခန်းပြင်ထွက်သွားပြီးနောက် ခွန်စိုင်းအိပ်ပျော်သွားတယ် သို့သော် သန်းခေါင်ယံအချိန်မှာ သူ့အားတင်းကျပ်စွာဖက်ထားတဲ့ နေစေးကြောင့်ခဏမျှတိုးလာပြီးနောက် ခွန်စိုင်းပြုံးကာပင် နေစေးရင်ခွင်ထဲပို၍တိုးဝင်အိပ်စက်ခဲ့သည်။

လင်းကြက်တွန်သံဆာဆာနှင့် အောက်ထပ်က ဒေါ်လေးတို့ရဲ့စကားပြောသံကို ​ခေါင်းရင်းပြတင်းပေါက်ဆီကအသံသဲ့သဲ့ကြားနေရတာကြောင့် ခွန်စိုင်းအိပ်ယာဆီမှထထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်ခြေရင်းဆီခြေထောက်ချလိုက်တော့ မနေ့ညကခြေမထိပ်မှာဂဲလုံးစူးထားတဲ့နေရာလေးကိုညဆေးလိမ်းထားတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ကြည့်ရတာ ဒေါသအိုးကလိမ်းပေးခဲ့ပုံပဲ။

နေစေး ဟာ ဒေါသပေါက်ကွဲလွယ်သူမဟုတ်သော် ခွန်စိုင်းနဲ့ပက်သတ်ပြီးသဝန်တိုစိတ်နဲ့ပေါက်ကွဲလာတိုင်းမှာ သူ့ဒေါသတွေဟာအဆုံးမရှိပေ။ လက်တွေ့မူ မနေ့ညက ခမ်းကျောက်ရဲ့အဖြစ်အပျက်ကသက်သေပင် ။

" မဖြစ်ပါဘူး..နောက်ဆို သူ့ကိုပြောထားဦးမှပါ "

တီရှပ်လက်တိုနှင့်ပုဆိုးအနီစင်းဝတ်ထားတဲ့ ခွန်စိုင်းဟာ ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန်အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ ခွန်စိုင်း စရောက်တုန်းက တစ်ကိုယ်ရည်သုံးပစ္စည်းနဲ့ရေခွက်ကိုယူသွားရလေ့ရှိပေမယ့် နေစေး ရေချိုးစည်နေရာကိုထရံအကာလုပ်ပေးတဲ့နေ့က ခွန်စိုင်းအတွက်တစ်ကိုယ်ရည်သုံးပစ္စည်းထားဖို့နေရာလေးလုပ်ပေးခဲ့တာကြောင့် ခွန်စိုင်းအတွက်အဆင်ပြေလှသည်။

အခန်းအပြင်ဆီရောက်တော့ တဖက်အခန်းကိုလှမ်းကြည့်ရာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းကထွက်လာသူမရှိတာကြောင့် ဧည့်ခန်း ဒါမှမဟုတ် အိမ်ရှေ့စားပွဲမှာ နေစေး ရှိနေလောက်ပြီတွေးလိုက်သည်။ ခွန်စိုင်းလည်းသွက်လက်စွာပင် လှေကားဆီကနေဆင်းလာခဲ့သည်။

" ကျုပ်ကဒီနေ့ပြန်ရောက်မယ်တောင် မထင်မိဘူးရော်.. "

" အိမ်း.. ကိစ္စတွေမ​ပြတ်သေးတော့ စော်ဘွားကြီးကျုပ်ကိုဆက်နေခိုင်းသေးတယ်ရော် ၊ ရောက်တာကြာနေတော့ ကျုပ်မယ်မနေချင်ဘူးပဲ "