Prologue

9.4K 107 13
                                    

Prologue

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Prologue

Dali-dali kong inayos ang mga gamit namin ni Aldrius.

"Sigurado kang babalik ka?"

I wiped my tears at naupo. Nilingon ko si Aldie, mahimbing ang tulog ng bata. As much as possible I don't want to go.

"Pero si Lola, Aiko. She's alone there, suffering," naiiyak na saad ko. She was the first person who stood for me in my darkest times. She sent me here to start my life with my son using her money. Her son even got mad at her for helping me so I cannot just neglect her.

"Raki, may kasama si Lola doon. Didn't she said, you don't have to worry?" Umiling ako, I placed both of my hands on my eyes. Hindi ko mapigilang umiyak, as soon as I received a message from the Philippines kaninang nasa trabaho ako, dali-dali akong nagbook ng flight at bumili ng ticket pauwi.

"No, I need to see her. I badly need to see her... Sabi nya susunod sya, she promised me susunod sya sa'kin dito sa Spain... But, hanggang ngayon wala parin sya. Hindi ako makakapaghintay dito Aiko. Kung kailangan sunduin ko si Lola, susunduin ko."

Aiko heaved a sigh at sinubukan akong patahanin.

"Shhh she'll be fine. Uuwi na ang pinakamamahal nyang apo. She'll be fine. Bumalik kayo agad ok?" She said. Tumango ako.

"Magiipon lang ako doon. Babalik ako agad dito kasama si Lola at Aldie," I said. Aiko just gave me a smile.

"Tama na nga pag-iyak mo. Naiiyak narin ako eh. For almost four years kasama ko kayo ni Aldie. I can't imagine this house without the two of you," she said. I nodded.

Four pm ang flight namin, 10 pm sa Pilipinas. I didn't woke Aldie up at binuhat na lamang s'ya. Tinulungan naman ako ni Aiko sa mga gamit namin. Kakaunti lang ang gamit na dadalhin ko, hindi rin naman kami magtatagal doon.

"Eh kung pahiramin nalang kita ng pera para makabalik kayo agad dito? This past months sagad na sagad yang sweldo mo dai," Aiko commented. Umiling naman ako, masyado na s'yang maraming naitulong sa'min. She let us stay in her house, ipinasok ako sa trabaho at natanggap kahit hindi ako college graduate because of my bestfriend. Ang kapal naman na ng mukha ko kung hihiram pa ako ng pera sakanya. It's just too much. 

She opened the door of her car at pinapasok kami.

"Basta siguraduhin nyong babalik kayo and..."

Nilingon ko s'ya. She looks hesitant sa sunod nyang sasabihin.

"Ikamusta mo ako kay Pako. My brother hasn't contacted me for months, if you just happen to see him," She stated. Tumango naman ako.

"Will you be fine?"

"Philippines is a huge country. Impossibleng mameet ko sila ulit. Not unless sadyain nila ako," I stated. But honestly, I just hope, we don't cross paths again. I heard Aiko's infamous deep breath. 

She Carried The Morgan's Son [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon