လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း ၇ ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းဟာ အကိုေပးမွ..
စေန တနဂၤေႏြေတြမွာ.. အကိုေသာ္တာက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းနဲ႕ စာရင္းကိုင္သင္တန္းတက္ဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္။ အကိုက သူ႕မိဘေတြရဲ႕ လက္ငုတ္လက္ရင္းျဖစ္တဲ့ သံပန္းသံတံခါးလုပ္ငန္းကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္ဝင္စားတဲ့ပုံမေပၚတာမို႔ ဦးထြန္းၿမိဳင္ခမ်ာ ဒီလုပ္ငန္းႀကီးကို အေမြေပးခ်င္ပါေသာ္လည္း အခက္ေတြ႕ေနရတယ္ဆိုတာ သူ ရိပ္မိပါတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး သံေခ်ာင္းေတြကို ထုႏွက္ရိုက္ၿပီး ဂေဟေဆာ္ရတဲ့ အလုပ္ၾကမ္းမ်ိဳးကလည္း အကို႔လို ႏုႏုဖတ္ဖတ္ပုံစံေလးနဲ႕မွမျဖစ္တာ။
ဒီကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဦးထြန္းၿမိဳင္နဲ႕ အန္တီေအးလည္း ခဏခဏ စကားမ်ားရတယ္။
အန္တီေအးက သူ႕သားကို ပညာတတ္ပီပီ ေနရိပ္ထဲ ေအးေအးလူလူ အလုပ္လုပ္တာမ်ိဳး ျမင္ခ်င္တာ.. ဦးထြန္းၿမိဳင္သေဘာကက် သူမ်ားဆီမွာ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ခံၿပီး ဝန္ထမ္းလုပ္မယ့္အစား ကိုယ့္မိဘကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးကို ကိုင္တြယ္ေစခ်င္တာေပါ့။
ႏွစ္ဖက္လုံးကမမွားေပမယ့္လည္း အကိုေသာ္တာက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလို ကြန္ပ်ဴတာတကိုင္ကိုင္နဲ႕ စီးပြားေရးနဲ႕ပတ္သတ္တာမ်ိဳးေတြ စိတ္ပါေနေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကတဖက္ ဦးထြန္းၿမိဳင္ကတဖက္ ကေတာက္ကဆ ခဏခဏ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာပဲ။
အရင္ဘဝတုန္းက သူ ဒါေတြမသိခဲ့ဘူး။ မွင္နီအတားခံရကာ ေက်ာင္းအထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ အန္တီေအးက သူ႕ကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ဆီ ပို႔ခဲ့တာေလ။ အဲ့ကတည္းက ဒီအိမ္က သူ႕ကို ေခၚတုန္းကေခၚလာၿပီး တခါထပ္စြန႔္ပစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ စိတ္အနာႀကီးနာသြားတာမို႔ အကိုတို႔မိသားစုကိစၥေတြကို ဘာတခုမွ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့မိတာ။
အခုေတာ့ သူ႕မွာ သားအမိသားအဖ သုံးေယာက္ၾကားထဲ နားပူေနရေလၿပီ။
“ မင့္တို႔သားအမိက ငါ ေျပာလိုက္ရင္ ဒီလို ကလန္ကဆန္ခ်ည္းပဲ.. အဲ့သင္တန္းေတြတက္ခ်င္ရင္လည္း သြားတက္.. ငါ မကန႔္ကြက္ဘူး.. လူဆိုတာ မ်က္စိတေထာက္တင္ မၾကည့္ရဘူးကြဲ႕.. ေနာက္အရွည္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ရတယ္.. လုပ္ငန္းဆိုတာကလည္း တခုအဆင္မေျပရင္ ေနာက္တခုကို ကူးရတာခ်ည္းပဲ.. သံပန္းအတတ္ကိုလည္း လိုရမယ္ရ သင္ထားဖို႔ေျပာေနတာ..”
