-059-

346 15 9
                                    

-oleya's pov-


"maupo ka two" i smiled on my group mates, 2 boys and 1 girl. nagpakilala sila sa akin but i am bad with names so i completely forgot it na.






they helped me to look for my own foods dito sa anders café bago ako nagbukas ng laptop. apparently, ginabi kami dahil wala silang ginawa kundi ang maglaro sa phones nila.








"i heard you are from wealthy family too, two" i smiled on my blockmate. "my parents, yes"







"really? that was so nice of you! aren't your dad a ceo of a real estate?"







"yeah..."  i am a bit uncomfortable kapag pinag-uusapan ang family ko dahil you know, hindi naman maayos ang relasyon ko sa kanila.







"and you have a sister"







"yes,"






"sikat sya sa ospital dito ah, kilala sya bilang intern na pinasa lang because of...." natigil ako sa pagt-type at inintay ang sasabihin nya "money" i smirked,








"shut up idiot, wala ka lang ata na pera" mataray na saad ko sa kanya







"oh, you admit it. tunay nga na tanga yung ate mong balak maging doctor" pasmado ang bibig.







hindi ko alam kung gaano kabilis kong itinapon sa babaeng ito ang kape na agad kong nahawakan.









"mas tanga ka," mabilis silang napatayo dahil sa ginawa ko. nairita na din yung babae kong blockmate.








"nasa lahi nyo nga ata two eh" sabat nung isang bobo na lalaki. "talaga? tignan natin kung sinong magmumukhang tanga sa project na'to" sinarado ko ang laptop ko at mabilis na nag ayos ng gamit ko para umalis na.







"saan ka pupunta? hindi pa tayo tapos, two!" pigil nung isang lalaki na mukha namang manyakis at humawak pa sa braso ko.







"bitawan mo ako! o sisigaw ako dito? walang tatapusin! magsimula kayo ng sarili nyong project!" marahas kong inalis ang pagkakahawak nya sa akin.








"YOU BITCH!" nabagsak ko ang gamit ko dahil sa paghila nung girl sa buhok ko. i even squealed dahil sa gulat.








"DAMN DON'T TOUCH ME!" ang dami ng pumigil sa amin na staff ng café bago pa nila mahiwalay yung babae sa akin.









nakaganti naman ako dahil kitang-kita ko ang magulo nyang buhok ngayon. ibinigay sa akin ng staff ang gamit ko bago ako lumabas ng tuluyan sa café na iyo-







"WTF?! OLEYA?" damn it.







"what happened?" he reached my hand and took the things i have in my hands. "halika ka na. uuwi na tayo" hindi nya ako binitawan hanggang sa makarating kami sa bus stop.







i am shy with the people passing by pero parang walang pakealam si lee heeseung,. naupo kami sa bench atsaka nya binaba sa gilid nya ang gamit ko at ang box ng donut na dala nya.







"bakit ka nandito?" i asked him. "may suklay ka ba? mag-ayos ka muna"






"at nandito ako kasi... nagutom ako at nag crave ako sa J.Co napabili tuloy ako" page explain nya. i got my comb sa bag ko at agad akong nagsuklay.







love to hateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon