P_4 (Zawgyi)🚨

2.7K 182 26
                                    

"ေမာင္...ထူး...ျဖည္း...ျဖည္း..."

မနက္ေလးနာရီေလာက္ျဖစ္တာမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က အရမ္းကိုတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ အဲ့တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အရာေတြထဲမွာမွ မတိတ္ဆိတ္ႏိုင္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္...

အခန္းတစ္ခုလံုးမွာ ေမာင္ထူးရဲ႕ အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းက လႊမ္းျခံဳလို႔ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိစပ္တဲ့ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ တဖက္ဖက္ျမည္သံ...အရာအားလံုးက စည္းခ်က္တက်...

ကြၽန္ေတာ္က ေမွာက္လ်က္အေနအထားနဲ႔ တင္ေလးကို နည္းနည္းႂကြထားရတယ္။ ေမာင္ထူးကေတာ့ ေမွာက္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို တက္ခြၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခါးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကိုင္လို႔ အေနာက္ကေန စိတ္႐ွိလက္႐ွိေဆာင့္ေနတယ္။

တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အသည္းခိုက္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေပမယ့္ ေမာင္ထူးဆီကထြက္က်လာတတ္တဲ့ တဟင္းဟင္းညည္းသံက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္။ သူကညည္းေလ ကြၽန္ေတာ္က တင္ကိုပိုႂကြမိေလပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ပိုႂကြေလ သူကပိုေဆာင့္ေလမို႔ တဖက္ဖက္အသံက ပိုက်ယ္လာတယ္။

"ေမာင္ထူး...နည္းနည္း...ျဖည္းပါ...ဦး"

"အင္း...အင္း...ကိုယ္မရ...ေတာင္းပန္..."

ကြၽန္ေတာ္က အ႐ွိန္ေလ်ာ့ခိုင္းေပမယ့္ ေမာင္ထူးက ေလ်ာ့မေပး... သူေကာင္းေနမွန္းသိတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွဆက္ေျပာမေနေတာ့...

"ခ်စ္တယ္...အထူးေလး.. "

ေျပာရင္နဲ႔ ပိုလို႔ေဆာင့္တယ္...

"ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...ထူးေအာင္"

ႏႈတ္ကေန တတြတ္တြတ္ေရရြတ္လ်က္ ဆာင့္ခ်က္ေတြ ပိုၿပီးေတာ့ ျမန္လာတယ္...

"ေသေလာက္ေအာင္... ဟင္း..."

ေမာင္ထူးအေကာင္က တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လ်က္ ကြၽန္ေတာ့္အတြင္းထဲကို အရည္ေတြပန္းထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာပန္းစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို ထပ္လ်က္အနားယူတယ္။ ေအာက္ကအေကာင္ကိုလည္း မခြၽတ္...

အဝတ္ေတြမပါၾကတဲ့အတြက္ သူ႔ရင္ဘက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာျပင္က ထိကပ္လို႔ေနတယ္။ သူ႔ကိုယ္မွာကပ္ေနတဲ့ ေခြၽးစက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယားက်ိက်ိျဖစ္ေစတာကတစ္ေၾကာင္း သူထုတ္လႊတ္ထားတဲ့ အရည္ေတြက ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္မေနတတ္ေတာ့တာေၾကာင့္...

မောင်ထူးယောက်ျား အတွေးသမား (Completed)Where stories live. Discover now