Uni
"ပြောပါဦး မင်းငါမရှိတုန်းအပြင်ထွက်ပြီးတောင် ချိန်းတွေ့နေရတဲ့အကြောင်းလေး"
"မဟုတ်ဘူးကိုကိုနက်တို့က"
"ဘာမှမပြောနဲ့တော့
ဟေ့ရောင် ငါမင်းကိုအပြတ်ပဲပြောမယ်
မင်းကိုနောက်တစ်ခါငါ့မိန်းမနားမှာ
လုံးဝမတွေ့ချင်တော့ဘူး
ငါသူ့ကိုကျောင်းလည်းတက်ခိုင်းမှာမဟုတ်လို့
မင်းကျောင်းမှာလဲတွေ့ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး
အေးငါ့အိမ်လည်းလာစရာမလိုဘူး
သူဖုန်းကိုလည်းဆက်စရာမလိုဘူးနော် "
"ဒီမှာကိုခန့် ကျွန်တော်ခုနက်နဲ့လာတွေ့တာ ခင်ဗျားတို့အကြောင်းလာသတိပေးဖို့ ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်အိမ်ထောင်ရေးကို ကွဲအောင်လုပ်မယ့်သူတွေရှိနေလို့"
"အေး အဲ့ထဲမှာ မင်းလည်းအပါအဝင်ပဲလေ မင်းလာမရှုပ်ရင် တစ်ယောက်လျော့တာပေါ့ကွာ သွား ခုထွက်သွား"
"နက် ငါသွားမယ် နင်အတွက်တော့ငါစိတ်မကောင်းပါဘူး နင်ပျော်ပါစေဟာ"
နက်မှာ သွေးကိုအားနာလွန်းလို့ မျက်နှာတောင်မပြရဲ့အောင်ပဲ ကိုကိုလွန်လွန်းနေပြီ သွေးထွက်သွားတော့ နက်လက်ကိုဆွဲပြီး ဖေဖေတို့အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့တယ်
.........
ကိုယ့်မှာတော့သူ့ကိုစိတ်ပူလွန်းလို့ ရှိတဲ့ အလုပ်တွေတောင်မင်းခန့်တို့နဲ့လွှဲခဲ့ပြီး အမြန်ပြန်လာတာ
ဒီကြားထဲ နှင်းဖြူစင်က ဖုန်းဆက်ပြီး အရေးကြီးလို့ပါဆိုလို့ သွားတွေ့ရသေးတယ် ရောက်တော့လဲ ဘာမှမဟုတ်ဘူး
မုန့်ဆိုင်မှာ မုန့်ထိုင်စားရင်း လွမ်းလို့တဲ့လေ
ခန့်ထယ်ဝါ နှင်းဖြူစင်ကိုအံ့သြလာပြီ သူနဲ့ချစ်သူဘဝတုန်းကတောင် အဲ့လောက်ထိ ချစ်ကြောင်းမပြပဲ
ခုခန့်အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သွားတော့မှ အရမ်းကိုလိုက်ကပ်နေသလိုခံစားနေရတယ်
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးမို့ သီးခံနေသလောက် နှင်းဖြူစင်ဘက်က အရမ်းတွေတရားလွန်လာတာသိသာလွန်းနေပြီ
ဒီနေ့လည်း ချိန့်ထားတဲ့နေရာကိုခန့်ရောက်တော့ အေးအေးဆေးဆေးကော်ဖီထိုင်သောက်နေတဲ့ နှင်းဖြူစင်ကြောင့် ဒေါသလေးတော့ အနည်းငယ်ထွက်မိတယ်
YOU ARE READING
တစ်ချက်လေး စောင်းငဲ့ကြည့်ဦး
Randomမင်းက ငါ့အချစ်တွေနဲ့ မထိုက်တန်တဲ့မိန်းမပဲ ငါမင်းကို မင်းသေသွားရင်တောင် ပြန်ချသ်မှာမဟုတ်ဘူး ခန့်ထယ်ဝါ ကိုခန့်ဘယ်လောက်မုန်းမုန်း နက်နားကမထွက်သွားပါနဲ့နော် နက်က ကိုခန့်မရှိရင် သေမှာ ပုလဲနက်
