Tamay

15.

Multi: Elis.

Selammmm.

İyi okumalarrr.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın oy vermeden bölüme geçmezseniz çok müteşekkir olurummm dkfejkdşdkmd

.

İnsan, gelişmiş bir canlıdır.

Tüm canlılardan üstündür.

Yaratıcı, insanları özenerek yaratmıştır.

Ama hiçbir insan bunun kıymetini bilememişti.

Tüm yapılan kötülükler, her iyi insanın ağzında ekşi bir tat bırakırdı. bıraktığı ekşi tattım ben.

Ben o kötülüklerdim.
Pişmanlıktım.

Zihin ise tüm kötülük ve iyiliğin ayırt edilmesi için kafaya konulmuştu.

Kullanabilmek için.

Kullanamayanlar gelişmiş bu insanların arasında ki bozulmuş cihazlardan farksızdı.

Onlar, Ne o beyni kullanıp iyiliği ve kötülüğü ayırt ederdi.
Nede yaptıklarından pişmanlık duyardı.

Ben bir pişmanlıktım anneme göre. Onun ismini geçtim varlığı kafamda gezse ürpermeme sebep olan tek şeydi. Bu zamana kadar herkese karşı buz kütlesinden başka bir şey olmasamda, annemin yanında dönüştüğüm yavru kedi bambaşka bir Elis'ti.

Bu gün birisinin daha kalbini kırmıştım fark etmeden.

Yabancı dediğim bu genç adam ona yabancı dememden dolayı kırılmıştı bana.

Onun bana kırılacağı kadar çok tanımıyorduk oysa birbirimizi.
Bana kırılması saçmalıktı.
Koskoca bir saçmalık...

Kapının zili kulağımda bilmem kaçıncı kes çalıyordu.

En son telefonum çaldığın da keremin ismiydi açtım ve kulağıma koydum.

"Kızım sağır mısın sen? Duymuyor musun kapı sesini bir zahmet edip kaldırsan mı kıçını?!" Güldüm.

"Ne gülüyorsun kız öyle!" Dedi oysa onunda gülüşünü işittim.

"O kıçın birazda otursun ama." Dedim kıkırdayarak.

"Bak senn bilerek mi açmıyorsun kapıyı? aç yoksa çilingiri çağıracağım. Korkuluk olduk resmen hadi."

Cevap vermeden telefonu kapatıp önünde olduğum kapıyı açtım.

Kerem.

Tamay.

Tamay?

Hmmm...

"Hoşbulduk ya" dedi kerem sitem eder gibi eve girdiğinde

"Selam." Tamay'ın sesiyle ona döndüm ayakkabılarını çıkarmış ve içeri girmişti.

"Selam." Dedim gülümseyerek.

Kapıyı kapatıp salona ilerledim.