လူတိုင္းလူတိုင္းက ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ပဲ ၾကည့္ၾကၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၾကတယ္တဲ့။ အဲ့စကားကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ေထာက္ခံတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္တဲ့လူဆိုတာ ဒီကမာၻေပၚမွာ မ႐ွိသေလာက္႐ွားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ ေမာင္ထူးကို ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရင္ မေသေစခ်င္ဘူး။ ဘာလိုလဲ။ သူေသသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲက်န္ခဲ့မွာေလ။ အဲ့က် ေန႔ေန႔ညည ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလြမ္းၿပီး အထီးက်န္ေနေတာ့မွာ။ အဲ့ေတာ့ ေမာင္ထူးကို ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရင္ မေသေစခ်င္ဘူးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒါ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ခံစားရမွာစိုးလို႔ ေမာင္ထူးကို မေသေစခ်င္တာ။
အဲ့လိုမ်ိဳးပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးသူေတြ။ ဥပမာ ကိုယ္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ဖက္။ သူတို႔ေတြ ဘဝကူးသြားတဲ့အခါ ဝမ္းနည္းပူေဆြးစြာနဲ႔ ငိုၾကယိုၾကတယ္။ သူတို႔ဘာလို႔ ငိုၾကတာလဲ။ အေျဖက႐ွင္းပါတယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေတာ့မယ္၊ သူ႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဘာညာကို ေတြးမိၿပီး ဝမ္းနည္းပူေဆြးၾကတာ။ အဲ့ဒါက ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ေတြးတာပဲေလ။ ကိုယ္ခံစားရမွာမို႔...
႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ေတာ့ သူတစ္ပါးအတြက္လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာေတြက တကယ္တမ္းေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ လုပ္ေနတာေတြခ်ည္းပဲ။ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုအကူညီလာေတာင္းတယ္။ ကိုယ္ကကူညီလိုက္တယ္။ ဘာလို႔ကူညီတာလဲ။ ကိုယ့္ကိုအေကာင္းျမင္ေစခ်င္လို႔။
အလွဴအတန္းေတြလုပ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လုပ္ၾကတာလဲ။ ေနာင္ဘဝေတြက်ရင္ ေကာင္းစားေအာင္လို႔။ ဒါမွမဟုတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ခ်င္လို႔။ ဘယ္သူေရာက္မွာတုန္း။ ကိုယ္ေရာက္မွာပဲမလား။ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ပဲလုပ္ၾကတာ။
အဲ့ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါထက္ မင္းကိုပိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက အလိမ္အညာ။ တကယ္မွတ္ၿပီး မယံုၾကေလနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ပိုခ်စ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ထူးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္နီးနီးခ်စ္ပါတယ္။ သူ႔အတြက္ အသက္ေသရဲလားဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မေျဖတတ္ဘူး။ လ်ွပ္တျပတ္ ေမာင္ထူးကို ကားေတြဘာေတြနဲ႔ တိုက္သြားရင္ေတာ့ သူ႔အစား ကြၽန္ေတာ္ဝင္ခံရင္ခံမွာေပါ့။ အဲ့လိုမဟုတ္ဘဲ ေမာင္ထူးကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဓားနဲ႔ထိုးျပတို႔ဘာတို႔ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ထိုးမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားလူေတြလည္း အဲ့လိုမ်ိဳးဆို လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။
