LXXIV

1.3K 120 23
                                    


ABELAINE TRINIDAD

Isinangga ko ang braso sa mata ko pagtapak na pagtapak namin dito sa rooftop.

Napapaluha pa nga ako dala ng hangin na nagmumula sa elesi ng Helicopter na nakaabang ngayon sa'min.

"Abby!" sigaw niya.

Mabilis naman akong napalingon sa kanya. Yakap-yakap niya ang sarili.

"Oh? Bakit?" ganting sigaw ko.

Matamis na ngiti naman ang iginawad niya sa'kin, dahilan para kumirot ang puso ko.

Walang pagdadalawang isip na aaminin ko, mamimiss ko ang gagang 'to.

"Pwede ba ko maging ninang ni Braelynn?" sigaw niya pa ulit.

Napangiti ako. Bahagya ring nanginginig ang labi ko na anumang oras mapapaiyak na ko. "Oo naman. Kukunin naman talaga kitang ninang niya ee."

Mas lalo namang lumapad ang pagkakangiti niya sa'kin. "Salamat." she tapped my head. "I'm gonna miss you Abelaine."

Tuluyan ng bumagsak ang luha ko. Sobrang diin narin ng pagkakagat ko sa ibabang labi para hindi makagawa ng hikbi.

Napalunok pa ako habang hirap na hirap sa paghinga. "Mamimiss din kita." nahigit ko muli ang paghinga ko. "Magpagaling ka ah."

She immediately nodded at me. "Oo naman. Babalik pa ko dito ee." nakangiting tugon niya. "Dana! Ikaw ng bahala sa kanya ah."

Napayuko ako, at hinayaan lang ang luhang dumaloy sa pisngi ko. Magdamag akong umiyak kagabi dahil sa pag-alis ni Sela, pati ba naman ngayon? Nakakainis na ah.

"Masusunod master!" sigaw  din naman nitong isa.

Inis na pinahid ko lang ang pisngi ko na basang-basa ng luha ngayon. Buong tapang kong tiningnan ang kaibigan ko na yakap-yakap ngayon ni Dana.

Naiiyak tuloy ulit ako. Ngayon lang kami magkakahiwalay ng ganito katagal. Hindi ako sanay na hindi ko siya nakikita.

"Abby!"

Naiyukom ko ang kamao ko para lang mapigilan ang sariling mapaiyak muli. Walang pasabing hinila ko siya papalapit sa'kin para yakapin ng mahigpit.

"Mag-iingat ka do'n Guinevere." bulong ko. "Wag kang tatawid mag-isa sa kalsada, baka masagasaan ka, tatanga-tanga ka pa naman." dagdag ko pa.

Malakas na tinawanan lang niya ako habang tinatapik-tapik ang likod ko. Ganon lang eksena naming dalawa ng ilang minuto hanggang sa ako na mismo ang humiwalay sa yakapan namin.

Ginulo ko pa ang buhok niya.

"Hanggang sa muling pagkikita damuho." umiiyak na sambit ko.

Marahas naman niyang pinahid ang pisngi habang natatawa pa. "Hanggang sa muling pagkikita asungot."

She cupped my face and gently kissed my forehead. "Kung may problema ka, tawagan mo agad ako. Bulag lang hindi ako pero hindi bingi. Okay?"

Mabilis akong tumango sa kanya. Nakakainis. Walang tigil ang luha ko ngayon sa pagpatak. Akala ko pa naman hindi na ko iiyak ngayon kasi naubos ko na kagabi. Hindi parin pala.

Under The Shade (SeBy) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon