My Son's Billionaire Father

Chapter 21

--

Hindi ko alam kung paano ako nakasurvive at h'wag bumigay sa panlalandi at pinag sasabi ni Jaid habang nasa byahe kami pero wala na iyon sa isip ko dahil yumakap sa aking isipin ang katanungan kung bakit kami nandito.

Nilingon ko siya nang nakakunot ang noo "What are we doing here? Hindi ba ito ang sikat na subdivision ng Villa Luis? Akala ko ba ay sa bahay tayo pupunta?"

"Who's house in your mind when I say where going home huh?"

"Sa mansion niyo?"

"Did I mention our house earlier?" umiling ako dahil wala naman siyang sinabi basta ang sinabi niya lang ay pupunta kami sa bahay.. ngumisi siya sa akin at huminto kami sa isang bahay doon. Bumaba siya at pinag buksan ako ng pintuan at inalalayang bumaba.

Bumungad sa akin ang kulay puti na nahahaluan ng gintong bahay... Geez. It's not even a house 'cause it's mansion pero mas maliit nga lang sa mansion ng mga magulang namin.

"May bibisitahin ba tayo dito, Jaid?" naguguluhan kong tanong pero tanging ngisi lang ang isinagot niya at may kinuha sa bulsa. Isa itong card na kulay ginto. Napatingin ako sa kaniya nang ibigay niya ito sa akin. Aanhin ko naman 'yan? Nag tatanong ko siyang tinignan pero nginitian niya lang ako at kinindatan.

"Don't you get the hint?" nanatiling tikom ang bibig ko dahil hindi ko talaga ma gets ang nangyayare. He chuckled and pinched my both cheeks.

"Damn. What a cutie my wife is. This is your home, wife. Bahay mo ito. Binili ko ang bahay na ito para sa'yo kay Mcervin at sa mga magiging anak pa natin"

Para akong tanga na napanganga ng literal sa sinawalat niya. B-Bahay? B-Binili? Tangna! Am I dreaming? Pero..

"Bahay ko? Bakit bahay ko lang? Hindi ba dapat ay bahay natin lalo na't Ikaw ang bumili?" He didn't answer me immediately. He just stared at me at dahan dahang lumapit ang mukha niya sa akin hanggang sa maglapat ang aming labi. Nadadala ako sa ritmo ng kaniyang mga halik kaya ikinawit ko ang aking mga braso sa kaniyang leeg at mas hinila pa siya palapit sa akin. Tila nawala ako sa katinuan at tanging iniisip nalang ang pag sasalpukan ng aming mga labi at ang ibinibigay niyang init sa aking katawan.

Habol hininga niyang pinakawalan ang aking labi at masuyo niyang hinaplos ang aking mukha.

"Hindi ko kailangan ng bahay na titirahan, Yvy. I don't need those things, all I need is you 'cause you're my home. You are my source of energy, happiness, strength, weakness and everything. You are my life baby. I love you so much" nangiligid ang aking luha sa mga salitang binitawan niya. My Jaid is confessing about his feelings for me and I can't help to think if do I even deserve him? Do I deserve this man? Karapatdapat ba akong maging asawa niya? God! He's so perfect and I can't help it not to feel scared. What if one day, he will realize that there is someone who's much better then me?

"Do I deserve this? Do I deserve you?" nanginginig kong tanong sa kaniya habang pinipigilan ang pagbagsak ng aking luha. Natigilan siya sa tanong ko at napatitig sa mga mata ko.. pinunasan niya agad ang gilid ng mata ko at masuyo akong hinalikan sa noo.

"Ofcourse. You are you, baby and because of that you deserve everything in this world. You are my life and my feelings for you will never change 'cause it's a lifetime baby. A fvcking lifetime. I'm so in love with you so stop thinking that way. I love you" hinalik halikan niya ang buo kong mukha kaya napangiti ako at nawala ang lahat ng negatibong nasa isip ko.

"Sorry to interrupt love birds but PDA is not allowed here especially if I'm here" nabulabog kami sa isang malamig at mababakas ang kawalang emosyon na boses na iyon. Agad akong napalingon kung saan iyon nanggagaling at doon ko nakita ang isang pinagpalang lalaki na nakatayo wearing only his white long sleeve na tinupi pa ang sleeve hanggang siko, a well ironed black slacks and a black shoes na tulad sa sinusuot ni Jaid sa tuwing naka formal attire siya pagpapasok sa opisina.

"PDA my ass. Kahit kailan ay wrong timing ka talaga ano? Can't you see that were having our lovers time here? Tsk. You're being bitter again aren't you?" gulat akong napalingon Kay Jaid sa tinuran nito sa lalaking kaharap namin.

"Fvck you man. I came here to welcome you in my fvcking small place. So welcome mother fvcker and to your lovely wife" isa din ba siya sa kaibigan ni Jaid? Kung mag usap sila ay parang ang tagal na nilang mag kakilala.

"Oh sorry my bad. I'm Ison Villa Luis and yes I'm the owner of this subdivision if that's your question and the fvcking man beside you is my fvcking friend and I hate to admit this but I'm so fvcking happy seeing him how fvcking happy he is with the woman he's been dreaming of. Fvcking yes!" napanganga ako sa sinabi niya. Kailangan ba talaga may mura?

"Damn you man! Stop cussing infront of my wife. Nakakahiya ka!"

"Fvcker. It's that how you treat your friend who owns the land which your mansion is currently in? Then fvck you man. I need to go I'm a busy person and have a lots of things to attend so ciao fvcker" pinapanuod lang namin siya na sumakay sa mamahalin niyang sasakyan at pinaharurot ito paalis.

"Don't mind him bitter pa di kasi hanggang ngayon" at sinundan pa niya ito ng tawa bago ako hinila papunta sa harap ng gate at swi-nipe ang gold card kanina na hawak niya.

Damn. Hindi na ako mag tataka kung ilang milyon ang halaga ng bawat bahay na nandito. And I can't believe na kaibigan pala ni Jaid ang nag mamay-ari ng subdivision na ito. Mga bigatin nga naman. Psh.

May sapat na espasyo na pwedeng pag lagyan ng sasaakyan muna ang madadaanan mo bago ka makarating sa pintuan ng mansion. Hinawakan ni Jaid ang kamay ko at hinila ako papunta sa pinto para makapasok.

Napanganga ako sa disenyo ng buong bahay. Pakiramdam ko ay para akong nasa tahanan ng mga maharlika. Hindi ko alam kung tunay na ginto ba ang mga ito o kulay lang ang mga gamit na nandito sa mansion. Napatingala din ako sa itaas ng sala at doon ko nakita ang kulay silver na chandelier.

"You like it?" napalingon ako kay Jaid na nasa pintuan nakasandal at nasa bulsa ang kamay.

"Is it too much?" alam ko naman na mayaman siya pero hindi ba pwedeng simpleng bahay lang ang tirahan namin? Hindi ako sanay at maninibago ako panigurado.

"You deserve it, baby. All of this" nag lakad siya palapit sa akin at awtomatikong pumalibot ang braso niya sa beywang ko. Nanindig naman ang balahibo ko nang maramdaman ang hininga niya sa aking tenga..

"Bago ang bahay babe. Binyagan natin?" napalunok ako sa mapang akit niyang boses. Nag simulang bumilis ang tibok ng puso ko at unti-unti kong naramdaman ang kakaibang excitement sa tuwing ganito si Jaid sa akin.

"B-Baka hinahanap na tayo ng anak natin" I can see his smirking face right now at walang salitang intake niya ang leeg ko at sinimulang halik halikan, kagatin at sipsipin. Damn this man! Siya lang talaga ang nakakapag paramdam ng ganito sa akin.