bullet of my love

Pang-Limang Kabanata

Nagising ako dahil sa isang malakas na katok, anong oras na pero bakit may gising pa?

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan, pero ang nagpataka sakin ay walang tao dito, ni isa. Napansin ko ang isang supot na may lamang papel.

"enjoy your day with her because everything will disappear. Remember what I said."

Hindi na wrong send yung nag text sakin, hindi rin pwedeng hindi para sakin ang supot na 'to dahil may apelyido ko.

"Papa?" napatingin ako sa likuran ko, si jenise na tila bang bagong gising.

"Bakit ka pa gising?" Tanong ko at binuhat sya.

Tinapon ko ang papel na yun at sinipa palayo yung supot bago ko isarado ang pintuan.

"Ikaw po? Bakit po gising ka pa po?" balik tanong nya sakin na kinatawa ko.

"naalimpungatan lang, Tara na tulog ka na, sige ka di ka sasama bukas pag di ka pa matutulog" Panakot ko sakanya at pumasok sa kwarto.

Ang ganda nyang pag masdan pag natutulog..

"Tabi ka po samin ni mama!" Hinila niya'ko pag ka higa ko sakanya sa higaan kaya ang ending? Para kaming iisang pamilya.

"Goodnight papa" Mga ilang sandali lang ay nakatulog na sya.

Ano bang nararamdaman mo zame? Akala ko ba wala kang pake sakanya? Akala ko ba tutulungan mo lang si jenise? Ano bang nangyayare sayo zame?

I'm no longer zame, And Im damn falling in her sweet smile, gorgeous face and her childishness.

"Just sleep zame, Just sleep." Pag kumbinsi ko sa sarili ko. Hindi pwede. Hinding hindi ako pwedeng mahulog sakanya at kung mahulog man, hinding hindi ko sasabihin sa kahit na sino.

Dahil alam kong masasaktan ko lang sya lagi at hindi ko sya mabibigyan ng kasiyahan at lalo na pag nalaman nyang nag sisinungaling lang kami ni jenise. Alam kong magagalit sya ng husto sakin.

Hindi talaga ako makatulog kaya kakanta nalang ako, Kakantahan ko sila na lagi nyang hinihiling sakin, noon.

The photos on my wall
remind me that you were once real
The pictures on my head on reply
Wont allow my heart to heal
All the emptiness I feel without you
In my life.

Its so hard to say goodbye when
I keep asking why, why?

Where did you go
Why were you taken from me.

Nagulat ako nang biglang sumabay ang isang magandang tinig sa pag kanta ko.

I'm still waiting for you to show
Signs of your beauty.

Tila bang natamaan ako, Nag hihintay sya na mahalin ako para maiparamdam sakin na may nag mamahal sakin at sya yun. Anlaki kong tanga.

I look at the sky and pray
As though you might appear

Lagi nya kayang ginagawa yun nung mag isa lang sya dito sa thailand? Nung pinagtulakan ko sya na pumuntang thailand para hindi ko na sya makita pa.

Come back to me, my dear
I miss you..

Tumigil sya sa pagkanta at tumingin sakin.

"It feels like I'm lonely mahal, It feels like I missed you so much" Tumingin sya sakin at ngumiti, your lonely that time and you really missed me. Ganito mo na bako kamahal na kahit nasasaktan ka na ay minamahal mo parin ako?

Umiiyak na sya, Pano ba mag patahan?

"I'm sorry" Bulong niya sakin na para bang gustong gusto niya humingi ng tawad, Para saan?

"For what? You need to sleep denise, I will be here. I promise" Hiniga ko na sya ng maayos at tinap ang tyan nya.
"Sleep tight denise" Mahina kong saad at hinalikan sya sa noo, what are you doing zame?

"Goodnight" Ngumiti sya, Humiga na'ko ng maayos at pinilit patulugin ang sarili.

-

Hindi ko nagawang matulog. Iniisip ko kung para saan ang sorry nya? Sorry dahil umiyak nanaman sya o sorry dahil may nagawa syang kasalanan?

"Papa, san po ba tayo pupunta?" tanong ni denise na naka kulay puting dress, Magkapareho sila ni denise ng suot, para silang mag nanay.

"Uuwi na tayo, isasama natin si mama" Binuhat ko si jenise at hinawakan naman ang kamay ni denise.
"Tara na?" Hinalikan ko silang dalawa sa noo at nag simula na mag lakad papuntang parking lot.

"Uuwi? Saan?" Tanong ni denise pagka pasok namin sa kotse.

"Kung saan tayo nagkakilala, sa pilipinas" lumapit ako sakanya at sinuot ang seat belt sakanya. Baka makalimutan nya.
"Ready ka na jenise? Naka seat belt ka na ba?" tinignan ko sya, naka seatbelt na sya at halatang ready na sya.

"Helicopter po ba uli sasakyan natin? Yehey!" Tuwang tuwa sya, ang akala ko nun matatakot sya pero ang batang 'to wala atang katakot takot.

-

"Papa.. Pwede ba natin bisitahin si itay pag uwi natin?" bigla nalang saad ni jenise.

"Itay? Sino yun little girl?" Nagtatakang tanong ni denise.

"Yung totoo ko pong itay! Inampon nyo lang po kase ako, at si itay mo nag papahinga na po sya. Alam nyo po ba kung hindi ko pa po nakilala si papa di ko malalaman na wala na sya" Nakikita ko ang lungkot sa mga mata nya, sana mapalitan yan ng saya.

"Pero bakit kamukha kita?" nag tatakang tanong ni denise, Oo nga. Kamukha nya si denise lalo na sa mata.

"Kase po mama po kita at parehas tayong maganda!" biro ni jenise at tumawa ng malakas.

Posible kayang may koneksyon silang dalawa?

"Oh tara na" Binaba ko sila sa kotse at binuhat agad si jenise.

"Sir lavenia? Dito po ang daan" tinuro nya samin kung saan ang hinahanap ko.

"Good afternoon" bati ko sa mga guard na naka paligid.

"Mabait ka naman pala mahal, Hindi lang halata" Pag bibiro ni denise, sainyo lang ako mabait, gagawin ko kayong prinsesa ko at gagawin ko ang lahat para mag bago.

Pero zame! Bakit ka magbabago? You dont fucking care about them! At lalong lalo na si denise!