Lucid Dream

Fifth Dream

Fifth Dream

Hindi agad ako nakapag-react nang yakapin ako ni Caleb.

Ang higpit ng yakap niya sa akin na halos hindi ako makahinga.

"C-Caleb..?"

Naramdaman ko ang unti-unting pagluwag ng yakap niya hanggang sa humiwalay siya sa akin. Nginitian niya ako.

"Welcome back! Akala ko itinigil mo na ang pananaginip eh!" masigla niyang bati na para bang wala lang ang pagyakap na 'yun. Na parang normal lang sa kanya ang ginawa niya.

O baka ganoon lang talaga siya?

Naglakad siya patungo sa isa pang puno ng cherry blossom at naupo sa ilalim nito.

"Oh? Tabihan mo naman ako rito. I-enjoy natin ang view! 'Wag mong sabihin na sawa ka na sa view na 'to?"

Naglakad ako palapit sa kanya at tinabihan ko siya.

"Hindi ah! Never akong magsasawa. Pag tinitingnan ko 'to, nagkakaroon ako ng will na mag-aral maigi."

Tiningnan niya ako na takang-taka, "why? May super powers ba ang mga cherry blossom tree at nagagawa nitong maging masipag sa pag-aaral ang isang tao?"

Umiling ako, "hindi 'yun. Nagsisipag akong mag-aral para makakuha ng mataas na grades, maging scholar, makapasok sa magandang university, makapagtapos ng may honor, at magkaroon ng magandang trabaho na may mataas na sweldo. Tapos mag-iipon ako. Tapos pupunta ako sa mga bansang may cherry blossom. Para makakita na ako ng ganyan sa reality. Tapos dadalhin ko sina Nanay at Kuya para makita rin nila."

"Oh. Maganda naman pala ang pangarap mo. Bakit mo pa tinatakasan ang reality mo?"

Napabuntong hininga ako, "kasi hindi madali eh."

"May pangarap ba na madaling abutin?" Bigla akong natigilan sa tanong ni Caleb.

Oo nga naman.

Nakakainis talaga ang isang 'to! Minsan ibang klase ang lumalabas sa bibig niya! Nasa panaginip kami ngayon, pero masyadong totoo ang mga pinagsasasabi niya.

"Teka nga, curious lang ako, kapag hindi ako nananaginip, nandito ka pa rin ba? I mean, nakikita mo rin ba ang panaginip ko, 'yun nga lang, wala ako roon?" pag-iiba ko sa usapan namin. Though, curious talaga ako kung saan siya napupunta kada nagigising ako. Sa itsura kasi niya kanina, parang hinihintay niya ako.

Umiling si Caleb, "pag nagising ang taong nananaginip, kasabay rin niyang nawawala ang panaginip na binuo niya. Nagiging madilim ang kapaligiran. Para akong nasa isang silid na walang ilaw at liwanag. Kaya ang ginagawa ko, lumalabas ako sa silid na 'yun at pumapasok ako sa ibang panaginip."

"Ganun? E di ang dami mo pa ring panaginip na napupuntahan kada gising ako?"

Nilingon ako ni Caleb at ngumiti siya nang malungkot, "pag lumabas ako sa silid na 'yun, mahihirapan na ulit akong hanapin ang daan pabalik. Or worst, may pagkakataong hindi ko na talaga nahahanap ulit ang panaginip na pinasok ko. Dahil gustong-gusto ko ang panaginip mo, naghihintay na lang ako na bumalik ka. Natatakot kasi ako na baka hindi ko na mahanap ang daan pabalik eh."

Natigilan ako sa sinabi niya. Ibig sabihin, ilang gabi na siyang naghihintay sa madilim na silid na 'yun? Kaya ba ganun ang itsura niya nung nakita ko siya kanina?