Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam ama yine de bugün benim doğum günüm."
Tek cümle, tek gerçek.
Öyle ki Suna anne telefonun ardından derin bir nefes verdi, bu cümleyi onuncu kez duyan Burcu'nun arka tarafımda olan gözleri sanırım kafamı geçirecek duvar arıyordu.
"Efsun," dedi artık pes edercesine. "Peki bu durum tam olarak neyi değiştiriyor annem? Anlatır mısın bana?"
Hala sakindi. Şimdi nöbette değil de karşımda olsa yanaklarında iz bıraka bıraka ısırırdım.
"Her ne olursa olsun, benim kız arkadaşımın doğum günü bugün diyerek her şeyi bir kenara bırakıp doğum günümü kutlaması gerekiyordu. Haklıyım anne, hani laf olsun diye demiyorum ama haklıyım."
Topuklu botlarım üzerinde, özenle giydiğim elbisemin eteğinden tuttum. "Gün daha bitmedi. Hala kutlama ihtimali var yani." Diye cevap verdi. Annem bazen Burcu'dan bile çok Yunus'çuydu. Gerçekten şaşırıyordum.
"Ne dersem diyeyim Yunus'u mutlaka savunacaksın değil mi? Ay vallahi ben iyi dayanıyorum senle Burcu'ya. Doğru söyleyin fan sayfanız var mı?"
Burcu şaşkınca 'hiiii' Dedi elini ağzına örtüp. Ardından telefona yaklaştı ve bağırdı. "Yakalandık Suna teyze!"
Ve bu konuşmada tek gülmeyen ben olduğumda "Ben seni daha fazla tutmayayım." Dedim solgun bir sesle. Neden gelip kutlamamıştı doğum günümü? Tamam belki bana kızgındı, tamam belki benim yüzümden aramız limoniydi ama hiç düşünmüyor muydu sabahtan akşama kadar sadece ondan bir telefon bekleyeceğimi?
On sekizime ondan bir mesaj bekleyerek girmek sahiden üzücüydü.
"Üzme kendini." Suna annemin sesi yumuşamış, moralimi toparlama yoluna girmişti. Nöbete gitmeden önce onun kendi elleriyle yaptığı pastayı üflerken gözlerimdeki o kırgınlığı fark etmiş beni toparlamıştı. Ama geçen saatler beni yine aynı noktaya getirmişti.
Yunus neden beni aramıyordu?
"En kötüsü bile o kadar da berbat, kendini harap edeceğin bir şey değil. Tamam bugün doğdun, tamam bugün çok önemli bir gün, tamam bugün benim en mutlu günüm ama bugün seneye de yaşanacak. Önümüzdeki sene doyasıya bu senenin yerine de kutlarsınız. Olur arada öyle şeyler ilişkilerde. Şimdi doğum gününü kutlamadı diye onun sana olan sevgisinden şüphe mi edeceksin?" Bu soru öylece caddede fıldır fıldır giden araçları izleyişimi durdu.
