လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း ( ၂၀ ) ေျပာင္းလဲႏွင့္ၿပီးေသာ ကံၾကမၼာ
" ေဟာ.. ေဟာ.. ေဟာေတာ့.. ျဗန္းခနဲဆို..
လန႔္လိုက္တာရွင္..
ေလာင္းလိုက္တာ.. ပက္လိုက္တာ..
ေရေရေတြ ႐ႊဲကုန္ၿပီ.."
မင့္ဂ်ီးေတာ္ႀကီးပဲ ေရေတြ႐ႊဲေနလိုက္..
က်ဳံးေဘးမွာ ႁပြတ္သိပ္ညပ္ေနတဲ့ ေရပက္ခံကားတန္းႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ကိုး စိတ္ထဲ ဘူ ေနရေလၿပီ။
မႏၲေလးသၾကၤန္ တခါမွမလည္ဖူးတဲ့ သူ႕စိတ္ထဲ ထင္ထားသည္က မဏၭပ္ေတြေအာက္ ကားထိုးကာ.. ေရပက္ခံၾက.. ကၾကခုန္ၾက.. ေပ်ာ္ၾကေပါ့။ အခုေတာ့ ၾကည့္ပါဦ။ က်ဳံးပတ္လည္ ေနပူႀကီးထဲ မဏၭပ္တခုဆီေရာက္ဖို႔အေရး နာရီနဲ႕ခ်ီၿပီး ေနပူလွမ္းခံေနရသည္။
သၾကၤန္ဆိုလွ်င္ အၿမဲတမ္းလိုလို တျခားနယ္ေတြဘက္ ေရာက္ေနတာနဲ႕ ႀကဳံခဲ့ရတာခ်ည္းပဲမို႔.. အခုေတာ့ မႏၲေလးသၾကၤန္ကို အပီကဲမည္လို႔ ေတြးထားသည္မ်ားလည္း ေနပူက်ဲက်ဲေအာက္ အေငြ႕ပ်ံသြားေလေတာ့သည္။
လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၿပီး မဏၭပ္ေတြေအာက္ သြားရင္ေတာ့ ရေပမယ့္ မိန္းကေလးမ်ားပါ လိုက္လာပါက.. စင္ေအာက္က အမူးသမားႏွင့္ အဆင္မေျပ။
" ပူတာကြာ.."
ေသာ္တာနိုင္က ေနပူေနသည့္ဘက္ကို ေက်ာေပးလိုက္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ညီးေတာ့.. ေသာ္တာနိုင့္ဘက္ကို မသိမသာတိုးကာ ကိုးတေယာက္ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အရိပ္ရေအာင္ မိုးေပးလိုက္သည္။
သူေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး အရိပ္က်လာေသာေၾကာင့္ ေသာ္တာနိုင္က ကိုးဘက္ ျပန္လွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ ထိုေနပူခံေကာင္ေလး ကိုးမွာ မသိလိုက္မသိဘာသာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသူမ်ားကို ေငးေမာၾကည့္ေနလွ်က္။
" ကိုး.."
ကိုးက လူေတြကို အေငးမပ်က္..
" ဗ်ာ.."
စိတ္ထဲမွာ တခုခုမလုံမလဲျဖစ္သည့္အခ်ိန္တိုင္း ကိုးက သူ႕ကိုမၾကည့္ပဲ ျပန္ထူးတတ္သည္ကို ေသာ္တာနိုင္ သတိထားမိသြားသည္။ ကေလး႐ုပ္ေလးနဲ႕ လူႀကီးစကားေျပာတတ္ၿပီး လူႀကီးဟန္ေပါက္ေနတဲ့ ကေလးဆန္မႈေလးေတြက ဒီလိုအျပဳအမူေသးေသးေလးမွာ ေပၚေနတတ္တာပါလား။
