တည်

အခန်း - ၁၃

Unicode//

အတိတ်သို့တူးဆွခြင်း ၁၀

"တစ်ပွင့်၊နှစ်ပွင့်၊.......၂၄ပွင့်၊ ၂၅ပွင့်....အာ တစ်ပွင့်ဘယ်နားပြုတ်ကျကျန်ခဲ့လဲမသိဘူး"

ဘေဘေး နှုတ်မှရေရွတ်လိုက်ရင်း အခြောက်ခံထားသော ကံ့ကော်ပန်းပွင့်လေးများကို ပလတ်စတစ်အိတ်လေးထဲ ဂရုတစိုက်ထည့်လိုက်သည်။

လက်ရှိတွင် ဘေဘေး ရန်ကုန်သို့ပြန်ရောက်နေခြင်းဖြစ်၏။ 1st semအပြီး ကျောင်းများပိတ်သွားချိန်တွင် တစ်နယ်ခြားက သူချစ်ခင်ရသောလူပျိုလေးသည် အိမ်ထဲမှအိမ်ပြင်လုံးဝမထွက်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ဟော်နန်းဆိုသောနေရာအားမသွားချင်။ ကြားရသောသတင်းများအရ ထိုနေရာနှင့်သူဆိုတာ ပြဒါးတစ်လမ်းသံတစ်လမ်းပင်။

သူက စည်းလွတ်ဘောင်လွတ်မဟုတ်သော်လည်း....မပြောတတ်ဘူး။ ဟုတ်ခဲ့ရင်လည်းမေ့သွားပြီ။

ဆိုတော့ စည်းလွတ်ဘောင်လွတ်ဖြစ်နေတဲ့သူမဟုတ်သော်လည်း စည်းကမ်းတင်းကြပ်သောနေရာသို့မသွားချင်။ အချစ်အတွက် ဆူးခင်းလမ်းလည်းမလျှောက်နိုင်သလို မီးပင်လယ်ထဲလည်းဖြတ်မပြနိုင်ပါ။ ထိုင်နေရင်အကောင်း၊ထသွားမှကျိုးမှန်းသိဆိုသလို သွားလိုက်မှ အိမ်ကြီးရှင်များနှင့်ပြဿနာတက်လာလျှင် အဆင်မပြေ။ မေတ္တသုတ်လည်းမကယ်နိုင်ဖြစ်သွားတာမျိုး သူမလုပ်ရေးချမလုပ်ပါ။

လွမ်းရင် Video callခေါ်လို့ရသည်မို့ ထိုမျှနှင့်ပင်ကျေနပ်လိုက်သည်။ ကံ့ကော်ပန်းများကိုတော့ ပန်းသည်တွေ့တိုင်းဝယ်ကာ အခြောက်ခံထားသည်။ ထိုသို့ ဝယ်သော်ငြား ဟိုပြုတ်ကျဒီပြုတ်ကျနှင့် ၂၄ပွင့်သာကျန်တော့သည်ကတော့ သူလည်းမတတ်နိုင်။

Kingနှင့် VCပြောဖြစ်တိုင်း ကံ့ကော်ပန်းထုပ်လေးကိုဖွင့်ကာပြောဖြစ်၏။ အဆင်းကိုမြင်ရသည့်အချိန်တွင် အနံ့ကိုပါမွှေးရသည်မို့ အနားတွင်ရောက်နေသလိုခံစားရသည်။ ထိုမျှနှင့်ပင် သူရောင့်ရဲလိုက်ပါသည်။ စိတ်လောနေရင်ဘာမှမကောင်း။

ဒီတစ်ခါတော့ ရန်ကုန်တွင်ကြာကြာနေဖြစ်လောက်၏။ တစ်ချို့တစ်ချို့သောကိစ္စတွေအတွက် သူ့အဖေတွေကိုစည်းရုံးဖို့ရှိသေးသည်။ စည်းရုံးဖို့အတွက်လည်း သေချာလေ့လာဖို့လိုအပ်သေး၏။