The Heiress (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 33: Vampress

Chapter 33: Vampress

"Bakit nakasimangot ka?"

There was a sigh. "I'm just worried."

"Why?"

"Paano kapag nakita nila tayo? They'll surely get mad!"

"They won't. Wala naman tayong ginagawang masama."

"But--"

"No buts, my princess. We're just doing what is right. I love you and you love me, right?"

Again, the girl sighed. "So much."

Napabalikwas ako bigla ng bangon at saka napahawak sa ulo ko. "Ouch!" My head hurts! Nakadagdag pa yung naririnig kong mga boses sa utak ko. Kaninong mga boses 'yun? Hindi ko maintindihan kung bakit naririnig ko sila.

Kahit masakit ang ulo ko ay pinilit kong tumingin sa paligid. All I can see is white. White walls, ceiling, curtains, beds and floor. Nasa clinic ako. What exactly am I doing here?

Nakasapo pa rin ang dalawa kong kamay sa ulo ko habang nakayuko. Napatingin ako bigla sa tyan ko then everything that's happened last night came back to me. Napahawak ako sa tyan ko but I can't feel anything. Na parang hindi ko naman sinaksak ang sarili ko dun. Hindi na ako nagtaka. I'm a sorceress-vampire hybrid. My body will surely heal itself.

"Aahh!" Napasigaw ako sa sakit ng mag-umpisa na namang kumirot ang ulo ko. Ano'ng nangyayari sakin?

"I love you and you love me, right?"

"So much."

"My princess."

"Hmm?"

"I love you."

"Aahhh!" Mas lalo lang tumindi ang sigaw ko dahil mas sumakit ang ulo ko.

Then there's a familiar chuckle, "I love you even more."

"Stop! Please! Stop it!" Patuloy pa rin ako sa pagsigaw. Hindi nalang basta sa utak ko nanggagaling ang mga boses nila. Parang binubulong na nila sa mismong tenga ko ang bawat salita. Sino ba ang mga 'yon? Sino ang babae at lalaking naririnig ko? Pakiramdam ko, importante silang dalawa. Pero pakiramdam ko ring masama at makakagulo lang sila sa lahat.

"Zeira?" Nagulat nalang ako nang biglang sumulpot sa harap ko sila Syn at Mishie. Ni hindi ko sila naramdaman na pumasok dito.

"Oh my Ghad Zy. W-what's happening to you?" Mishie asked.

Naririnig ko ang mga sinasabi nila pero hindi ito magsink in sa utak ko. So I just ignored them. I can't really take the pain. It feels like the veins in my head are all exploding. It hurts.

"Stop it, please." I pleaded. Naramdaman ko nalang na basa na pala ng luha ang pisngi ko. I don't know what to do. Pakiramdam ko kusang gumagalaw ang buong katawan ko. Wala na akong kontrol dito.

"Stop what, Zy?" Syn asked.

Marahas akong umiling. "Stop!" I can already hear my sobs. There're still voices in my head. Paulit ulit lang na ganun ang sinasabi. I love you. Paulit-ulit lang.