I'm Born as an Eryndor! (Season 1&2)

Chapter 94

Medyo mataas ang araw ngayon pero hindi 'yon ang dahilan upang tumigil ako sa pagtatrabaho. Patuloy pa rin ako sa pagpupulot ng mga kabibe sa dalampasigan. Kasama ang dalawang babae na nakakita sa akin ng loob ng bangka. Napag-alaman ko na ang mga pangalan nila ay Li Fen at Dai Ya. Kwento nila, magkaibigan na daw sila simula pagkabata. Masaya daw at simpleng pamumuhay daw ang meron sila. Ngunit, noon daw 'yon. Dahil isang araw ay sinakop daw ng mga kalaban ang kanilang nayon na nasa pinakadulong hilaga ng Jian Yu. Tanging sila nalang daw ang nakaligtas at nakatakas kahit na masakit daw na masaksihan nila kung papaano daw ginawa sa kanilang pamilya. Hanggang sa napadpad daw sila sa templo na 'to. Sa kabutihang-palad ay tulad ko, malugod silang tinanggap ng mga punung-babaylan. Binigyan sila ng tahanan, pagkain at trabaho.

Pagkatapos namin magpulot ng mga kailangan ay nagpasya na kaming tatlo na pumasok na sa templo upang ihatid na ang mga dala naming basket. Hindi ko akalain na marami pala kaming makukuhang mga kabibe sa dalampasigan kaya hindi na ako nagtataka na ito ang pangunahing kabuhayan ng mga nakatira sa templo na ito. Napansin ko din na medyo malayo pala itong kinalalagyan namin sa syudad na nakita ko.

"Maya-maya din ay pupunta kami ng syudad para ihatid ang mga ito sa pagawaan, nais mo bang sumama sa amin?" nakangiting tanong sa akin ni Li Fen habang tinatahak namin ang templo.

"Hindi kaya nakakaabala ako sa inyo?" may halong pagkabahala nang tanungin ko 'yon pero diretso ang tingin ko sa aming dinadaanan bagamat masyadong makipot dito kaya dapat ay todo-ingat ang nararapat.

"Walang problema, sa katunayan ay mas masaya sa syudad dahil marami kang makikita na magagandang bagay doon. Baka malay mo, sa oras na tumapak na tayo doon ay may makita kang magugustuhan mong bagay, sa oras na nakaipon ka ng sapat na halaga ay mabibili mo na 'yon!" masiglang bulalas ni Dai Ya, tulad ni Li Fen ay malapad ang ngiti ito.

Saglit ako natahimik. Siguro ganoon nga pero wala sa isip ko na bumili ng magagandang bagay tulad ng mga palamuti para sa damit, ang nais ko lang ay makapag-ipon ako ng sapat na halaga sa gayon ay wala akong poproblemahin sa paghahanda sa magiging paglalakbay ko kung sakali. "Wala pa sa isip ko ang bagay na 'yan." ang tanging nasabi ko.

"Pero alam mo, noong una ka namin nakita, tingin namin ay may halong dugong-bughaw ka." wika ni Dai Ya sa kawalan.

Bigla ako napatigil sa paglalakad. Tila naramdaman nila 'yon kaya tumigil din sila't lumingon sa aking direksyon. Pareho nila ako binigyan ng nakakapagtatakang tingin. Diretsong tingin ang iginawad ko sa kanila. "Dugong... Bughaw?" ulit ko pa. Umukit ang hindi makapaniwalang ekspresyon sa aking mukha.

Nagkatinginan silang dalawa ng ilang segundo bago nila ibinalik 'yon sa akin. Sabay silang tumango. "Oo, sa balat mo palang, hindi namin masasabi na anak ka ng isang magsasaka o mangingisda. Mukhang alagang-alaga ang 'yong balat. Iyon ay tingin lang namin." pagpapaliwanag ni Dai Ya.

Nahagip ng aking mga mata na ngumiwi si Li Fen. "Hayaan mo na ang sinasabi ni Dai Ya, masyado kasi siyang prangka. Sinasabi talaga niya kung ano ang nakikita niya, pagpasensyahan mo na." saka siniko niya ang kaniyang kaibigan.

Nilahad ko ang isa kong palad. Pinagmasdan ko 'yon. Bahagyang kumunot ang aking noo. Pilit kong isinaalala kung talaga bang isa akong dugong-bughaw. Iyon ba ang dahilan kung bakit naririto ako ngayon? Inalis ba ako sa pinanggalingan kong bansa at napadpad ako sa lugar na ito? May mga tao ba na ayaw sa akin kaya ipinatapon ako?

"Ayos ka lang ba?" biglang tanong sa akin ni Li Fen, nag-aalala.

Napukaw niya ang aking atensyon. Isang maliit na ngiti ang aking ibigay sa kaniya. "Ayos lang ako. Sadyang nais ko lang alalahin kung ano talaga ang nakaraan ko... Kung tama bang sinasabi ni Dai Ya." malumanay kong wika.