I'm Born as an Eryndor! (Season 1&2)

Chapter 98

Tahimik na patuloy na tinatahak nina Ceca at Frostine ang mataas at malalapad na hagdan patungo sa isang egrandeng Palasyo. Masyadong maliwanag na halos massisilaw na ang iba. Pero sa kaso nilang dalawa at sa iba pang diyos at diyosa sa mundong ito ay sanay na sila sa kanilang nakikita kahit na ilang daan na tao na silang hindi nakakabalik sa lugar na 'to. Ang mismong Kaharian ng kanilang Panginoon na si Miriel, ang pinuno ng mga diyosa at diyosa ng mundong ibabaw. Iilan lang ang nakakaalam kung nasaan ang mismong Kaharian nito. Matatagpuan ito himpapawid at natatakpan ito ng mga makakapal na ulap kaya hindi ito agad makikita.

Kusa silang tumigil sa harap ng malaki at mataas na pinto bilang pasukan ng Palasyo. Dahil sa kanilang presensya, kusa itong nagbukas nang paunti-unti. Muli silang humakbang upang makapasok na. Sa kanilang pagtapak sa mismong loob, bumungad sa kanila na walang kasangkapaan na madalas nilang nakikita sa loob ng Palasyo ng Thilaiwel. Dito naman, ang tanging makikita lang nila dito ay ang engrandeng hagdan na yari sa salamin.

Nagkatinginan muna silang dalawa at nagpalitan sila ng tango sa isa't isa. Sabay silang tumingin sa kanilang harap saka nilapitan 'yon. Nagsimula na silang humakbang paakyat upang marating na nila ang silid. Inaasahan nila sa loob n'on ay mga kikitain nila, lalo na ang kanilang pinuno na sila Miriel. Hinihiling kasi nila na makausap ang ito sa lalong madaling panahon dahil napakaimportanteng bagay ang kanilang iuulat para dito, pati na din sa mga inasahan nilang mga kasamahan na dadating din sa lugar na ito.

Pareho silang tumigil nang matanaw nila ang isang babae. Kasing edad na nila ang mga 'to. At kilalang kilala nila kung sino ang nakatayo na 'yon, tila inaasahan nito ang kanilang pagdating. Si Ezuna, ang persona na kanang-kamay ni Miriel. Napukaw nila ang atensyon nito. Ginawaran sila ng isang blangkong ekspresyon sa mukha at nilapitan sila nito. Tumigil lamang ito nang tagumpay itong nakalapit sa kanila.

Tulad ng inaasahan, marahan itong pumikit saka yumuko ito nang bahagya upang batiin ang kanilang pagdating. "Binabati ko po ang mga Diyosa ng Thilawiel, mga bininyagan na pangalan mula ng prinsipe at prinsesa na tagapagmana nito, Binibining Ceca, ang agila. At Binibining Frostine, ang lobo." pormal na pagbati nito sa kanilang harap.

Nanatili silang tahimik. Inaabangan nila ang susunod na sasabihin nito.

Tumayo ito ng tuwid at diretso itong nakatingin sa kanila. "Kasalukuyan na pong nasa silid ang mga iba pang mga diyos at diyosa na nagmula sa iba't ibang bansa at Imperyo. Ang tanging hinihintay nalang po ay kayo at ang Panginoong Miriel." sunod nitong sinabi. "Hayaan po ninyong ihatid ko po sa kayo kung nasaan po sila naroroon."

Tumango sila bilang pasang-ayon. Tahimik na tumalikod si Ezuna sa kanila at nagsimula na ulit sila naglakad para ihatid sila sa silid na tinutukoy nito. Kahit na patuloy sila sa paglalakad, kani-kanilang silang lihis ng tingin ni Frostine. Napansin kasi nila na mas dumami ang mga tagapagsilbi dito. Sa kanilang pagkakatanda, kakaunti palang ang naririto. Naisip nila na siguro ay gawa ito ng kanilang Panginoon. Siguro ay mas dumami ang ginagawa nito sa Palasyo kaya naisipan nitong mas padamihin pa ang mga tagapagsilbi na naririto. Medyo nagtataka sila kung para saan? Bakit parang may pinaghahandaan ang mga 'to? Hindi kaya may kinalaman ito sa binaggit sa kanila ni Miriel na malapit na ang isang malaking digmaan sa oras na magising na ang Panginoon ng mga Demonyo kaya todo ang paghahanda ng kanilang Panginoon sa anumang ang mangyayari tulad ng sabi nito?

"Naririto na po tayo, Binibining Ceca, Binibining Frostine." muli nilang naringi ang boses ni Ezuna. Muli silang tumigil sa isa pang mataas at malapad na pinto. Yari 'yon sa ginto at nakaukit doon ang mga sinaunang letra na nagagawa pa rin nilang basahin ang ,ga 'yon. Pinapanood nila kung paaano maingat na binubuksan ng kanilang kaharap ang pinto na 'yon. Tulad ng pinto na pasukan ng Palasyo ay ganoon din ang nangyari sa pinto ngayon. Nang tuluyan na itong nagbukas at pormal itong humarap sa kanila. Nilahad pa nito ang palad sa pinto na 'yon. "Maaari na po kayong pumasok sa loob."