ထိုပံုစံအတိုင္း နွစ္ေယာက္သား စကၠန္႔မ်ားစြာ တိတ္ဆိတ္ေနမိၿပီးမွ
ေဒါနက ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္လူးလြန္႔လိုက္ကာ စစ္နိုင္း၏ ရင္ဘတ္အား အသာအယာတြန္း၍...
"ခင္ဗ်ား ဖယ္အံုး.."
ထိုအခါမွ စစ္နိုင္းတို႔ စိတ္နွင့္ကိုယ္ လမိုင္းကပ္မိရကာ မ်က္ခံုးတို႔အား ပင့္လိုက္ၿပီးမွ ေဒါန၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္ခြာေပးရန္ ႀကိဳးပမ္းလိုက္ေတာ့ ခါးတစ္ေလွ်ာက္ စူးေအာင့္တက္လာတာေၾကာင့္ မ်က္နွာႀကီး ရံႈ႕မဲ့သြားရေတာ့သည္။
"အ့! က်စ္!..."
မ်က္ေမွာင္ေတြ တြန္႔ခ်ိဳးသြားကာ ၿငီးျငဴသံသဲ့သဲ့ နွင့္အတူ က်စ္ကနဲ စုတ္သပ္ၿငီးျငဴေသာ စစ္နိုင္းေၾကာင့္....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ.."
ေဒါနေမးေတာ့....
"ခါးနာသြားလို႔..."
နာမွာေပါ့။မနာမွသာ ထူးဆန္းေနမွာ။တာယာေတြ ပံုထပ္ထားတာ နည္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ကားတာယာဘီး တစ္ခုရဲ႕ အေလးခ်ိန္ကေရာ နည္းလို႔လား။သူ႔က္ို အုံ႔မိုးကာကြယ္ထားေပးလို႔ သူသက္သာသြားေပမဲ့ စစ္နိုင္းအတြက္ေတာ့ သက္သာလွမွာမဟုတ္။အေတြးနွင့္အတူ ေဒါန အားနာစိတ္ေလး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။
"အာစရိ ဘာျဖစ္သြားလဲ..."
ဖိုးနီတို႔ အုပ္စုေတြ ဂြင္းေတြဂြေတြ ပစ္ခ်ၿပီး အေျပးေရာက္လာကာ ပိေနေသာ တာယာဘီးေတြကို ဖယ္ထုတ္ရင္း အေမာတေကာ ေမးေတာ့မွ...
"ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး သူ႔ကိုထူေပးလိုက္အံုး..."
ခါးနာ၍ မိမိအေပၚ ေမွာက္ခံုႀကီးျဖစ္ေနေသာ စစ္နိုင္းအား ေမးေငါ့ျပလ်ွက္ ေဒါနက ေျပာေတာ့မွ ဖိုးနီတို႔ စစ္နိုင္းအား သတိရကာ ကမန္းကတမ္း ဆြဲထူၾကရေတာ့သည္။ေဒါနလည္း ေနရာမွ လူးလဲထရင္းျဖင့္ စစ္နိုင္းကို ဆြဲေခၚသြားရာ ဝပ္ေရွာ႔ရံုထဲသို႔ လိုက္ဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"အကို မထိုင္နိုင္ဘူး ထင္တယ္ အေနာက္ခန္းထဲ ခဏလွဲေနလိုက္ေလ အားေကြ႕ ေဆးဘူးသြားယူတယ္ ခဏေန လာရင္ လိမ္းလိုက္ေပါ့.."
ဖိုးနီက ေျပာရင္းျဖင့္ စစ္နိုင္းအား ဝပ္ေရွာ႔ရံု၏ အေနာက္ဖက္ရိွ ကန္႔ထားေသာ နားေနခန္းေလးထဲသို႔ တြဲပို႔ေလးသည္။ဒီအခန္းေလးက အမ်ားေသာအားျဖင့္ ေဒါနလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အနားယူလို႔ရေအာင္ ကိုျမတ္က သီးသန္႔အခန္းေလး ကန္႔ထားေပးတာျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
Green Eye(complete)
General Fiction!အမွန္ေတာ့ မင္းက က္ုိယ္အၿမဲတမ္း အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္မိတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေလးပါ... Oct9.2021 !အမှန်တော့ မင်းက က်ိုယ်အမြဲတမ်း အမှတ်တရ သိမ်းထားချင်မိတဲ့ အစိမ်းရောင် ပျော်ရွှင်ခြင်းလေးပါ...! ...
