Ve ruh bu kadar tükenmemişti bir bedende. Ya da ölüm bu kadar vuku bulmamıştı zihinde. Ben kimdim bilmiyorum. Tanrının herhangi yarattığı bir zerrecik miydim öylesine bir günde?
Bölüm şarkısı : Ayaz Erdoğan - Baba
Kerem'in arabasına bindiğimde utangaç bir biçimde Kerem ve Çiçek hariç her yere baktım.
"Bu arada ben Kerem, memnun oldum."
Bunun bana ithafen bir cümle olduğunu anlayarak hafifçe kafamı ona doğru çevirmiştim.
"Ben de Aden, aynı şekilde memnun oldum."
Samimi olduğunu umduğum bir gülümseme göndermiştim.
"Daha önce görmemiştim bu arkadaşını Çiçek. Yurtdışında okuyan arkadaşlarından biri mi?"
Çiçek bana muzip bir ifadeyle baktı.
"Karan abimin akrabası."
Çocuğun gözleri dehşetli bir ifadeyle açıldı. Sanki katil oldum ben, demişti Çiçek.
"Ve Karan bey kendi akrabasının bizimle takılmasına izin verdi, öyle mi?"
Karan bey deyişinde aşırı bir iticilik vardı. O an ona olan tüm samimiyetim tuzla buz oldu. Nedenini bilmiyordum.
Karan'a bu denli kinci bir yaklaşım beni ilgilendirmiyordu ama bu tavır hiç nedensiz hoşuma gitmemişti.
Çiçek boğazını temizlediğinde Kerem göz devirdi.
"Kusura bakma Aden, Karan bey, pardon yani abiyle kişisel sorunlarım var. Bu tavrımı lütfen kişisel algılama."
Kişisel algılamamıştım zaten. Karan'ı çok tanımasam da bu tavrı hakettiğini düşünmüyordum sadece. Neyse bana neydi ki bundan?
Kerem birkez daha Çiçeğe döndü.
"Senin yüzünden dayak yemeye alıştık güzelim de Aden'e bir şey olursa mevzu büyük. Bu sefer beni kesin öldürür."
Sesi alaycıydı. Çiçek kahkaha atıp birkez daha bana döndü.
"Her ay başında, benim yüzümden dayak yiyor. Bu yüzden sevmiyor Karan abimi. Karan abi bununla görüşmemi istemiyor."
Gülüp sonra konuşmaya devam etti.
"Evet psikopat gibi hala görüşüyoruz. Ve dayak yiyeceğini bile bile. Çünkü bu çocuk arsız. Dayak yemekten zevk alıyor."
Kerem kahkaha atarken ben de hafifçe gülümsedim.
Demek onu dövdüğü için sevmiyordu. Ben de sevmiyordum ama iyilikleri de benim üzerimde yadsınamaz bir gerçekti. Onun yaptığını kimse yapmazdı.
Can borcuydu ama sadece bir can borcu var diye böyle ağır bir şey üstlenmesi çok büyük bir yüktü.
"Nereye gideceğiz? Bizimkiler her zamanki yerinde mi?"
Kerem hafifçe kafa sallayıp "Her zamanki mekan işte, orada bekliyorlar."
Çiçek onaylar derecede kafa sallayıp ardından arabanın radyosuna doğru eğilerek düğmesine bastı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
