Ευγενία

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Ο Σαράφης ξεχώριζε τα χαρτιά του και η Ειρήνη έλεγχε πως όλα είναι σωστά. Η Ελένη παρακολουθούσε όρθια δίπλα τους τη διαδικασία ενώ ο Λάμπρος καθόταν αμίλητος σε μία καρέκλα απέναντι τους. <<Και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα απορρίψουν την αίτηση έτσι;>> ρώτησε ξανά η Λενιώ αγχωμένη. <<Όχι Ελένη μου, αυτό να μη σε ανησυχεί. Έχω ήδη μιλήσει και η αίτηση θα γίνει αποδεκτή και θα μου ανατεθεί σε δεύτερο στάδιο η κοινωνική έρευνα. Εγώ έχω ήδη ξεκινήσει να συλλέγω υλικό και να ετοιμάζω την έκθεση>> είπε ήρεμα η διεύθυντρια για να την καθησυχάσει. <<Και εδώ είναι το τηλέφωνο και το όνομα του πρώην δεσμοφύλακα και πρώην διοικητή των φυλακών Λάζαρου Γκούμα, που μπορεί να βεβαιώσει για την άψογη συμπεριφορά και την καλή διαγωγή που έδειξε όσο ήταν έγκλειστη. Δεν ξέρω αν χρειάζεται αλλά ήδη επικοινωνήσαμε μαζί του και δέχτηκε με χαρά να βοηθήσει αν χρειαστεί>> είπε ο δικηγόρος και έδωσε μία κάρτα στην Ειρήνη. <<Ναι. Βέβαια θα ήταν προτιμότερο να είχαμε τη βεβαίωση του διευθυντή των φυλακών...>>. Η Λενιώ στο άκουσμα της φράσης πάγωσε και κοίταξε τον Λάμπρο που ανακάθισε. <<...όμως είναι θετικό το ότι δεν βρίσκεται εν ζωή, οποτέ μας κάνει και η μαρτυρία του δεσμοφύλακα>>. Οι τρεις τους συνέχιζαν να ελέγχουν τα απαραίτητα έγγραφα. <<Το πιο σημαντικό, η απονομή χάριτος από τον βασιλιά>>, <<Στην έκθεση μου θα υποστηρίξω πως τα κριτήρια για την απονομή χάριτος ήταν η αποκατάσταση της αδικίας απέναντι στην υπερβολικά αυστηρή ποινή που όρισε το δικαστήριο>>. Ο Λάμπρος την κοίταξε επιφυλακτικά. <<Δεν έγινε έτσι και το ξέρεις>>, <<Ναι αλλά αυτό θα πούμε. Τα υπόλοιπα δεν συμφέρουν κανέναν>>. Ο δάσκαλος είχε πολλούς ενδοιασμούς, μα αποφάσισε να σιωπήσει. Εφόσον είχε πάρει την απόφαση να στηρίξει τη γυναίκα του, δεν θα έκανε πίσω, όσο και αν ανησυχούσε για το αποτέλεσμα. <<Αν δεν με χρειάζεστε, θέλω να πάω λίγο στη μικρή>> είπε και η Ειρήνη του έγνεψε θετικά. <<Λενιώ, συμφωνεί σίγουρα με όλο αυτό;>> ρώτησε η διευθύντρια, μόλις ο Λάμπρος βγήκε από το γραφείο. <<Απόλυτα>> απαντησε με βεβαιότητα η Ελένη.
Η Ευγενία καθόταν στο παγκάκι απέναντι από το γραφείο της Νίκης και κουνούσε τα πόδια της νευρικά. Όταν ο Λάμπρος βγήκε από το γραφείο, πήδηξε στο πάτωμα και έτρεξε προς το μέρος του. Εκείνος της χαμογέλασε και τη σήκωσε στην αγκαλιά του. <<Η μαμά;>>, <<Η μαμά μιλάει με τη κυρία Ειρήνη. Εγώ δεν σου κάνω;>>. Η μικρή τύλιξε τα χεράκια της γύρω από το λαιμό του και αφού περάσαν τον μεγάλο διάδρομο, έκατσαν σε ένα πεζούλι στο αίθριο. <<Μπαμπά, ποιος είναι ο κύριος που ήρθε μαζί σας>>, <<Όλα θες να τα μαθαίνεις πια; Μην είσαι περίεργη>>. Η μικρή μούτρωσε μα ο άντρας της χαμογελούσε πλατιά. <<Πες μου τώρα τα νέα σου. Τι καινούργιο μάθατε αυτή την εβδομάδα;>> ρώτησε καλοσυνάτα ο Λάμπρος και άφησε τη μικρή να μονολογεί, λέγοντας τις περιπέτειες της από τη ζωή στο ίδρυμα. Η Ελένη τους παρακολουθούσε από μακριά και πλησίασε στη συντροφιά τους. <<Μαμά!>> είπε χαρούμενα το κορίτσι και ο δάσκαλος την έβαλε να καθίσει στα πόδια της Λενιώς. <<Μανούλα θα παίξουμε;>>, <<Καρδιά μου, πρέπει να γυρίσουμε στο χωριό. Θα έρθουμε όμως ξανά τη  Κυριακή και θα παίξουμε ότι θες>>, <<Μαμά άμα έρθω στο χωριό κι εγώ, θα μου βάλει ο μπαμπάς μια κούνια στο μεγάλο δέντρο που είναι στην αυλή; Το υποσχέθηκε>>, <<Γιατί δεν ρωτάς το μπαμπά;>>. Εκείνη γύρισε το βλέμμα στο Λάμπρο και τον κοίταξε παρακαλετά. <<Μπαμπά; Θα μου βάλεις;>>, <<Θα σου βάλω μάτια μου. Όταν έρθεις ξανά, θα τη βάλουμε μαζί>>. Η Ευγενία του άπλωσε τα χεράκια της κι εκείνος την έκλεισε ξανά στην ασφάλεια της αγκαλιάς του, αφήνοντας την Ελένη να τους κοιτάει χαμογελαστή.