Buiten het Script

11. Onder de Dekens

"Estelle?" Jamielle trok met kleine bewegingen aan mijn mouw, haar ogen schoten in het rond zodra ik het verlegen meisje aankeek. Hun voorstelling was net afgelopen en de meesten waren vroeg naar huis aangezien morgen de grote dag zou zijn. Een dag die we nooit zouden vergeten hoeveel alcohol we hadden of niet.

"Jamielle, is er iets?" vroeg ik haar terwijl ik haar van top tot teen bekeek. Het Bariaanse meisje leek in orde, met haar hand ging ze door haar zwarte krullen. Ik hield mijn biertje naar achteren, bang om haar prachtige haren te besmeuren.

"Pollelle en ik vroegen ons af of we misschien hier konden slapen vandaag." Ze wees naar haar tweelingzus die een paar meter verderop naar me keek, ze had haar bruine handen in elkaar geklapt, met haar voet trapte ze een beetje verveeld tegen een barkruk. Ik hoefde geen gedachtelezer te zijn om te weten dat ze niet naar huis wilden. "Dan zijn we goed uitgerust voor morgen."

"Het verlaten huis is niet genoeg geïsoleerd, ik denk dat jullie het hier vanavond koud zullen hebben." Jamielles schouders zakten meteen, haar blik verslagen. "Maar als jullie willen kunnen jullie bij mij slapen? Maken we er gewoon een logeerpartij van."

"Mag dat?" Zo snel als haar teleurstelling kwam, was hij alweer weg. Jamielle pakte mijn hand vast en staarde me aan met grote ogen.

"Natuurlijk, jullie passen samen wel op het bed en ik heb thuis nog een matje, dus het kan precies." Jamielles lippen vormden een prachtige glimlach en ze sprong terug om het haar zus te vertellen. De twee hadden dezelfde neus en mond, maar Pollelle had iets spitsere ogen. Ook droegen ze hun haren anders en had Jamielle subtielere make-up.

"Is het echt oké?" vroeg Pollelle nog aan Jamielle, die trots haar neus in de lucht stak.

"Ja, ze zei het zelf!"

Lachend liet ik de twee meiden verder roezemoezen, wanneer ze wilden slapen, hoorde ik het wel. Mijn benen brachten me naar Roelle die om een reden zijn oor vasthad terwijl hij ongeduldig leek met Cirelle. De laatste stond met zijn armen over elkaar en schudde zijn hoofd.

"Estelle, perfect," riep Roelle toen hij me zag. Hij pakte zijn oor weer vast en ik schoot meteen in de lach. "Een oorbel zou me goed staan, vind je niet?" Zijn oorschelp nog altijd vastklemmend tussen zijn vingers wachtte hij op mijn antwoord. Ik probeerde hem in te beelden met een oorbel, maar de enige oorbellen die ik kende waren de grote gouden hangoorbellen met edelstenen.

"Wat voor oorbellen?" Cirelle schoot in de lach terwijl Roelle een zucht slaakte. Hij zette zijn handen op mijn bovenarmen en rustte met zijn hoofd op mijn schouder.

"Ik weet niet, zilveren? Knopjes?" Zijn stem kietelde in mijn nek waardoor een glimlach omhoog kroop. Ik leunde mijn hoofd in zijn zachte bruine haren.

"Ik weet vrijwel zeker dat alles je goed zou staan." Misschien niet de gouden hangoorbellen met gigantische groene edelstenen, maar dat zou hij vast ook niet willen.

"Dankjewel." Roelle kwam overeind en keek achterom naar Cirelle. "Zie je w-"

De plek waar Cirelle stond was nu leeg. Roelle keek naar me met een open mond alsof hij het niet kon geloven. Ik haalde mijn schouders op, waarna we allebei in de lach schoten. Cirelle had een concentratiespan van vijf minuten en als het hem niet interesseerde was hij zo weg.

"Hier." Ik reikte hem mijn sneeuwbier aan zodra ik zag dat zijn glas leeg was. Ondertussen zweette ik al als een nijlpaard, dus de alcohol was niet meer nodig. Roelle kon zoveel bier op dat ik me afvroeg waar hij dat wel niet liet in zijn lichaam, en na al die glazen zag hij er ook onaangetast uit.

"Daar zeg ik geen nee tegen." Met een knipoog nam hij het van me aan, met zijn andere arm trok hij mijn rug tegen hem aan waardoor we elkaar half omhelsden. Ogen vielen op ons, alsof ze klaar stonden om ons te bekogelen zodra we intiem gingen doen. Hij nam een flinke teug voor hij weer naar mijn oor leunt. "Wil je vanavond naar mij?"