A Mafia Boss Is My Husband

CHAPTER 53

Chapter 53

"Happy...---"I can't those words completely nahihirapan akong sambitin
"Happy... Birthday to us..."Parang pinunit ang puso sa ngayon seeing her in Grave is the saddest in my life.
Wala akong inisip kung hindi ang kapakanan namin ng magiging anak ko at Ngayon ito kami. May umbok na ang tiyan ko kaya't mas lalo akong nag iingat hindi pa man gaano kalaki lagi Kong pinapaalala sa sarili ko ang kalagayan nila...

Napaluha ako ng maalala ang nalaman ko "how could I forget it..bakit Siya? Bakit sa kanya?..Ngayon pa na magkakaanak na kami...!" Umiyak ako sa harap ng puntod Niya.
Si Zymon na minahal ko..Si Zymon tinanggap ako..
Ngayon naintindihan kuna..

"Bakit ang unfair mo Sab! Kahit kailan dimo ako inisip! Napakasakit malaman!napakasakit!" Sambit ko..

"Hindi Sana aabot sa ganito?!!!! HE DESTINED TO KILL ME!!!!NOT TO LOVE ME!!" ang bawat luha ay diko mabilang, ang bawat luha ay parang ulan..

"After many yearssss!f*cking life!!!"napamura ako habang umiiyak.
I tried to comfort myself ito yong katotohanan na pinakamasakit sa lahat..ito yong katotohanan na dudurog ng puso ko...ito yong diko inaasahan..

"Tangina Niya!!! Napakatanga Niya para di gawin ang matagal na dapat niyang ginawa!!" Hindi ko na Alam basta't nasasaktan ako dapat di Niya ako minahal..dapat hindi! Pinakalma ko yong sarili ko nong makarinig ko ng yabag Mula Saking likod.

"Lady Xythe ...."Pinahid ko ang luha na patuloy umaagos..

"Iwan mo muna ako...gusto kong mapag isa..."sabi ko kay Jomary.

"Dimo kailangang malungkot..pinagdaanan ko yan..Alam mo yong pinakamasakit don sa naranasan ko ang pagmamahal na diko makukuha Mula sa kanya.. because she's into someone.. please...mag iingat ka palagi.." iyon ang narinig ko bago mawala ang mga yabag ni Jomary.

Iniisip ko lahat ng alaala na magkasama kami ni Zymon. Ito na seguro ang panahon na hinihingi ko ang tanungin Siya, ang malaman ang lahat.
"Wag kang mag alala diko idadamay ang bata Dito.." sambit ko bago lisanin ang puntod ni Sabrina.
Nag drive ako hindi pauwi sa bahay namin ni Zymon kundi sa bahay kung Saan nagsimula ang lahat..
Ito ay luma na..abandonadong bahay..diko inakala na babalikan ko pa ito.
Nakatayo lang ako malapit sa gate..
Dito hiningi ni Sabrina na makilala si Zymon imbis na ako ay Siya ang pumunta..nagpaubaya ako sa bagay na sa akin Naman talaga..Mula pa nung una..nung una kaming magkita.
Hindi ko malimutan yong lahat lahat na iniwan ni Sabrina kay Zymon...
Hindi ko din matanggap na ganon..

It was a past...past na nga pero masakit pa din..bakit di Niya sinabi sakin..
Sa huli napag pasyahan Kong umuwi nalang sa penthouse...
Pagdating ko tahimik..walang ka tao tao..I smiled then dumiretso sa kusena gusto ko muna kalimutan yon..

"Baby you want Ice cream?.." I ask my tummy. Baka naririnig nila ako napatawa nalang ako binuksan ko ang ref ang daming pagkain but I want ice cream. It's my birthday.. IDK where's Zymon..kaninang Umaga Wala Siya paggising ko kaya naisipan kong puntahan ang puntod ni Sabrina kahit papano napangiti pa din ako I was happy to see my tummy!!

"Maganda Sana Kong brownies kaso Wala eh..Ice cream nalang muna Mahal ko.." masayang wika ko habang hawak ang tiyan ko.
Umupo ako sa living room Dala yong ice cream I felt comfortable Wala silang lahat ako lang..

"Zymon is Liar.. Believe me sinungaling yon.." sabi ko pa sabay subo saking bibig ang ice cream..

"Nung nalimutan ko Siya sabi Niya marami siyang ipapaliwanag....." Napailing nalang ako..
After ko kumain dumiretso ako sa second floor nandon kwarto namin...habang naglalakad ako diko maalis sa isip ko si Zymon..
Dapat hindi Niya ako minahal..pero ginawa Niya pa din may bunga na nga ng pagmamahalan namin eh..
Pumasok ako sa kwarto namin nandoon pa din yong lumang Box..
Di Nawala ang titig ko doon.. binuksan ko iyon at tumambad nanaman sa akin ang katotohanan..may agreement pala sila ni Sabrina..Sana noon ko pa nalaman...