ေမာင္မူးၿပီး လမ္းမွားေနတာမ်ားလား။ ဆုရည္ကိုလိုက္ပို႔တဲ့ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းဆိုင္ကယ္က ျမန္ျမန္ေမာင္းသြား၍ အစနပင္ မျမင္ရေတာ့ေပ။
"ၿငိမ္း"
"ဟင္ ။နင္လမ္းမွားေနတာလား"
"မဟုတ္တာ မႏၲေလးမွာငယ္ငယ္ကတည္းကေနလာတဲ့ေကာင္ပါ ၿငိမ္းရ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္"
"ၿငိမ္း"
ညကလည္းျဖစ္ ေမာင္ကလည္းေသာက္ထားတာေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေဒါသအနည္းငယ္ထြက္လာသည္။
"ဘာလဲေျပာ ေခၚေခၚၿပီး မေျပာပဲနဲ႔"
ကြၽီ.....
ဆိုင္ကယ္ကပလပ္ေဖာင္းေဘးနားထိုးရပ္သြားသည္။ေမာင္က ဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းသြားၿပီး ပလပ္ေဖာင္းေပၚ သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္။ ေမာင္အန္ခ်င္လို႔မ်ားလား။
"ဟဲ့ ထင္လင္းေမာင္ရယ္ အဆင္ေျပရဲ႕လား ။မူးေနလို႔လား။ ဒီဘက္လွည့္ဦး "
အို.....
လမ္းမီးတိုင္ဝါဝါေအာက္မွာ
ေမာင္မ်က္၀န္းေတြက အေရာက္လဲ့ေနလိုက္တာ
"ၿငိမ္း"
"ဟင္...အင္း"
"ကိုယ္...
မင္းကို... ခ်စ္တယ္"
.......
႐ွင္!!!
အမေလး !
ေမာင္က ကြၽန္မကို ခ်စ္ပါသတဲ့ ။
ေမာင္က ခ်စ္တယ္တဲ့ ။ ၾကားလိုက္ၾကရဲ႕လား လမ္းေပၚကလူေတြေရ။ တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေလညႇင္းေလးေရ
ၾကားလိုက္လားဟဲ့ ေမာင္က ငါ့ကိုခ်စ္သတဲ့....
"ၿငိမ္း ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပါဦး ေခါင္းႀကီးပဲငုံ႔မေနနဲ႔ေလ ၊ကိုယ့္အက်ႌလည္း ေတာ္႐ုံပဲ ေခ်ေတာ့"
ဟုတ္သားပဲ ေမာင့္ဂ်က္ကတ္ကို အေသ လိမ္ေခ်ေနမိရက္သား။ဒီစကားက ေမာင့္ဆီက အၾကားခ်င္ဆုံး ျဖစ္ေပမဲ့ ႐ွက္တာလား ၊ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ေမာင္ျမင္မွာစိုးလို႔လား ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မသိပဲ ေခါင္းသာတြင္တြင္ ငုံ႔ေနလိုက္မိသည္။
"ကိုယ္မူးလို႔ ေျပာေနတာလို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူး ၊ကိုယ္ တကယ္ ၿငိမ္းကိုခ်စ္တာပါ...ေနာ္"
"ၿငိမ္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစဥ္းစားၿပီးမွ ကိုယ့္ကို အေျဖေပးေနာ္ "
"မနက္ျဖန္ ကိုယ့္ေမြးေန႔ေလးေတာ့ ဘုရားကို အတူလိုက္ခဲ့ေပးေလေနာ္ ကိုယ္လာေခၚမယ္"
အင္းလို႔ေျပာမိသလား ေခါင္းပဲညိမ့္လိုက္မိသလားမသိ။ ဟြန္းတီးသံမ်ားက ဒီေန႔က်မွ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္
ခ်စ္သံစဥ္ေတြလိုပါပဲလား။ရင္ထဲက ၾကည္ႏူးပန္းေတြကလည္း အပြင့္လိုက္အခိုင္လိုက္ လိႈင္လိႈင္တက္လို႔။
"ၿငိမ္း ဒါဆို သြားၾကမယ္ ကိုယ့္ကိုအေျဖေပးဖို႔ စဥ္းစားထား"
"ဟင္! အင္း သြား.. သြားမယ္ေလ
ဟဲ့ပလုပ္တုပ္ "
ဟင္ ေမာင့္ေနာက္ေက်ာႀကီး
"ျဖစ္ရမယ္ ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ ေသာက္ထားတာက ကိုယ္ပါ ၿငိမ္းကဘလိုျဖစ္လို႔မူးေနတာတုန္း"
ခဲအႀကီးႀကီးတစ္ခုလုံးကိုမျမင္ပဲ ခလုပ္တိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာက ေမာင့္ေနာက္ေက်ာဆီ ပစ္တိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
"ဒီဟာ ဟိုဟာေလ အက်ႌ"
"ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္ ေအးတယ္ ။ ၿငိမ္း၀တ္ထားလိုက္ေတာ့ ၊ လာ ၊တက္"
မႏၲေလးလမ္းေတြဟာ သိပ္လွပါလား။
ဟိုး အေဝးက အေဆာက္အဦးႀကီးေတြဟာလည္း လွေနေရာ။ လမ္းေဘးက ျမက္ေလးေတြကလည္းလွ။ ေဟာင္ေနတဲ့ လမ္းေဘးေခြးေလးေတြလည္း လွေနသည္။
အလွဆုံးဘြဲ႕ကိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့ ေမာင္ဆိုတဲ့လူသားေလးကို ေပးလိုက္မည္။ ကြၽန္မ လြန္စြာမွ်တသည္ မဟုတ္လား။
YOU ARE READING
မောင်
Short Storyတစ်ခါ မှမလှုပ်ခတ်ဘူးတဲ့ရင်ဘယ်ဘတ်ခြမ်းကတော့ သူနဲ့ပတ်သတ်ရင် ဆတ်ဆတ်ထိမခံခြင်း
