ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ပြေးလွှားလှည့်လည်နေတဲ့ ကျိုးရိကျယ်ရဲ့လက်ချောင်းတွေက ရှဲ့ဟယ် တမင်မေ့ပစ်ထားခဲ့တဲ့အတိတ် ကိုတမင်တူးဆွနေပြန်တယ်။နာကျင်မှုတွေ၊အရှက်ရမှုတွေ......ပြီးတော့ သာယာမှုတွေ ပျော်ရွှင်လှိုက်မောမှုတွေ.....အကုန်ရောထွေးနေတယ်။
ရှဲ့ဟယ်က လျှာဖျှားကို ကိုက်ပစ်လိုက်တာကြောင့် ပါးစပ်ထဲမှာသွေးအရသာတွေပြည့်လျှမ်းကုန်တယ်.......
"လွှတ်ပေး!!!"
ကျိုးရိကျယ်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်တန့်သွားခဲ့တယ်။လက်လွှတ်ပေးလိုက်ဖို့ တုန့်ဆိုင်း နေပမေယ့် ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်ကနေ သွေးတွေစီးကျနေတာကို မြင်လိုက်တာကြောင့် အတော်လေးတုန်လှုပ်သွားပြီး အလျှော့ပေးလိုက်တဲ့အမူအရာနဲ့ ရှဲ့ဟယ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ပျာယာခတ်နေတဲ့လေသံနဲ့......
"လွှတ်ပေးပါ့မယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိခိုက်အောင်မလုပ်နဲ့တော့"
"ပြန်သင့်နေပြီ...."
ရှဲ့ဟယ်ရဲ့လေသံက အနိမ့်အမြင့်အတက်ကျမရှိဘဲ တည်ငြိမ်နေတယ်။
"ကျိုးရိအန်ကို ဒါတွေမြင်စေချင်နေတာလား ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော့်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီး အလဲလဲအပြိုပြိုဖြစ်စေချင်နေတာလား??"
"မဟုတ်ပါဘူး.....ကိုယ်က...."
နှုတ်ခမ်းတွေ လှုပ်ရှားနေပေမယ့် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတယ်။စကားကြွယ်ခဲ့တဲ့ သူ့အတွက် အခုချိန်မှာ စကားလုံးတွေပျောက်ရှနေတယ်။
တကယ်တော့......သူ့အချစ်တွေကို ကောင်းမွန်စွာ ထုတ်ပြချင်ခဲ့ရုံလေးပါ......
ထဏအကြာမှာတော့ ကျိုးရိကျယ် ခြေလှမ်းတွေနောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။ဒါက သေဆုံခြင်းအငွေ့အသက်တွေထုံလွှမ်းနေတဲ့ အမှောင်ကမ္ဘာထဲကို တလှမ်းခြင်းဆီ ဆုတ်ခွာနေပုံ ပေါက်နေတယ်။ခြေတစ်လှမ်းခြင်းစီတိုင်းက ရှင်သန်ခြင်းနဲ့ ဝေးကွာနေရာအရပ်ဆီကို ဦးတည်နေသည့်နှယ်...........
ကျိုးရိကျယ်က ခံစားချက်မဲ့နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ လေးနက်စွာကြည့်လိုက်ပြီး ကျောခိုင်းထွက်ခွာသွားခဲ့ပါပြီ.......
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
