Ευγενία

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

<<Χριστέ μου, το κορίτσι>> ούρλιαξε η Βιολέτα και ο Παναγιώτης πετάχτηκε και κατάφερε να πιάσει την Ελένη στον αέρα πριν να βρεθεί στο πάτωμα. Αναβρασμός επικράτησε και όλοι έτρεξαν να βοηθήσουν.  Η Βιολέτα βρέθηκε πλάι στον Παναγιώτη και άρχισε να τρίβει το πρόσωπο της Λενιώς, που είχε ασπρίσει.  <<Κυριάκο, πηγαίντε την με τον Παναγιώτη στο κρεβάτι της Βιολέτας. Βιολέτα φέρε οινόπνευμα. Τι με κοιτάτε; Τσακιστείτε!>> φώναξε η Ρίζω τρέμοντας και ακολούθησε τους άντρες που τη μετέφεραν μέσα και την ξάπλωσαν στο κρεβάτι. Ήταν ακόμα αναίσθητη. Η Ρίζω της έφερε την κολώνια κοντά στη μύτη και μαζί με τη Βιολέτα, της έτριβαν τα χέρια με το οινόπνευμα. <<Άντε κοκόνα μου, σύνελθε>> μονολόγησε η μαμή και ένα λεπτό αργότερα, η Λενιώ άνοιξε τα μάτια της. <<Τι έγινε;>> ρώτησε, νιώθοντας το κεφάλι της βαρύ. <<Δόξασι ο Θεός, δόξασι. Πήγε η ψυχή μου στη θέση της. Λιποθύμησες Ελένη μου>> είπε η Βιολέτα και η γυναίκα ανακάθισε στο κρεβάτι. Ένιωθε το κορμί της μουδιασμένο. <<Πρέπει να πάω στη Λάρισα>> ψέλλισε.  <<Ποια Λάρισα καλέ; Χωρατά κάνεις; Κάτσε να συνέλθεις. Εσύ είσαι άσπρη σα το πανί>> τη μάλωσε η Ρίζω. <<Έχω ραντεβού με τον γιατρό. Δεν είμαι καλά εδώ και μέρες. Μην πείτε τίποτα, δεν το ξέρει ο Λάμπρος>> τις παρακάλεσε φοβησμένα. Οι γυναίκες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. <<Τι έχεις Λενιώ μου; Γιατί δεν το ξέρει ο άντρας σου;>>, <<Για να μην ανησυχήσει Βιολέτα. Κάτσε να με δει ο γιατρός και θα του το πω>>. Η Ρίζω της έπιασε το χέρι καλοσυνάτα. <<Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά Ελένη μου. Ο άντρας σου είναι ένα κομμάτι μάλαμα, θα ήθελε να είναι δίπλα σου>>, <<Το ξέρω Ρίζω αλλά δεν θέλω να τον ταράξω χωρίς λόγο>>. Η Βιολέτα βγήκε εκτός εαυτού και της έριξε μια αυστηρή ματιά. <<Τι λόγια είναι αυτά Λενιώ μου; Θα θυμώσει ο Λάμπρος. Και για να έχουμε καλό ερώτημα, τι έχεις; Γιατί πας στο γιατρό;>>. Η Ελένη έμεινε σκεπτική για μερικές στιγμές. <<Είναι μέρες τώρα, που δεν αισθάνομαι καλά. Ζαλίζομαι, ξυπνάω και κάνω εμετό, με ενοχλούν οι μυρωδιές, έχω αναγούλες... Νομίζω έχω κάποιο πρόβλημα με το στομάχι μου και θα πάω να με δει ένας ειδικός, μήπως χρειάζεται να πάρω κανένα φάρμακο>>. Η Ρίζω κοίταξε τη Βιολέτα συνωμοτικά και μετά γύρισε το βλέμμα στην Λενιώ. <<Να με συμπαθάς βρε Λενιώ μου, τα ρούχα σου, σου έρχονται κανονικά;>>. Η Ελένη δαγκώθηκε. Σιωπή έπεσε στο δωμάτιο. Ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι της και κατάλαβε τι εννοούσε η μαμή. <<Δεν... Δεν θυμάμαι>>, <<Πώς δεν θυμάσαι κοκόνα μου; Αυτά ξεχνιούνται; Πότε είδες τελευταία φορά;>>. Η Βιολέτα χαμογέλασε αχνά. <<Πες βρε Λενιώ. Σκέψου λίγο. Πότε είχες τα γυναικολογικά σου τελευταία φορά>>.  Η γυναίκα ξεφύσηξε αγχωμένα και έπιασε ενστικτωδώς τη κοιλιά της. <<Δεν ξέρω. Δε θυμάμαι. Νομίζω, δεν είμαι σίγουρη... Νομίζω πάει πάνω από μήνας αλλά μπορεί να κάνω και λάθος>>. Η Ρίζω στράφηκε ξανά στην Ελένη και την κοίταξε τρυφερά. <<Άρα έχεις καθυστέρηση. Αν ήταν τώρα σύντομα, θα το θυμόσουν μάτια μου;>>. Η Βιολέτα σηκώθηκε ήρεμα και πήγε προς τη πόρτα. <<Σας αφήνω μόνες, και θα είμαι απ΄ έξω>> είπε διακριτικά και βγήκε από το δωμάτιο.  Η Ελένη αναστέναξε ταραγμένα κι η μαμή της έγνεψε να ξαπλώσει. <<Έλα-έλα, ηρέμησε. Μη μου συγχίζεσαι. Έλα να σε εξετάσω, να μας φύγει η απορία και μετά φωνάζουμε τον άντρα σου>>. Η Ελένη της έπιασε το χέρι και τη κοίταξε σχεδόν φοβισμένα. <<Υπάρχει περίπτωση να... Να είμαι έγκυος;>>, Η Ρίζω χαμογέλασε πλατιά.  <<Γιατί να μην υπάρχει; Δεν στο απέκλεισε κανένας γιατρός. Και τώρα που ήρθε και το κοριτσάκι σας με τον δάσκαλο, θα ήσουν πιο ήρεμη και χαλαρή. Χωρίς το άγχος αν θα πιάσεις παιδί>>, <<Δεν... Δεν το σκεφτόμουν καν πια>>, <<Εμ, είδες που σου λέω. Παίζει κι αυτό το ρόλο του. Πήρες και μεγάλη χαρά...>>, <<Τι εννοείς;>>, <<Ε τι να εννοώ βρε Λενιώ; Άμα έχουμε χαρές, έχουμε και όρεξη. Έτσι πάνε αυτά. Ξάπλωσε να σε εξετάσω κι αν δεν είσαι έγκυος, θα φωνάξουμε το Λάμπρο να πάτε στη Λάρισα>>