လမင်းသခင်ရဲ့ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ
အပိုင်း ( ၂၉ )
နှီးနှောစပ်ယှက်ခြင်း (၁)
အထက်အောက် ပြေးလွှားနေသော ကိုးရဲ့လက်ချောင်းများဟာ စက်များတပ်ထားသလား ထင်ရလောက်အောင် ခေါက်ချီပြန်ချီ အလျင်အမြန် စုန်ဆန်နေသည်။ သော်တာနိုင်ဧ။် တင်ပါးလုံးသေးသေးလေးများအားလည်းကောင်း၊ သွယ်လျနေသော ခါးသိမ်သိမ်လေးအားလည်းကောင်း၊ တောင်ကုန်းဆင်းလေးသဖွယ် ပြေပြစ်နေသည့် ကျောပြင်တလျှောက်အားလည်းကောင်း၊ နေရာလွတ်မကျန် ပွတ်သပ်နေသည်မှာ.. စကားလုံးချိုသာသော်ငြား ဒီလူဟာ အသားစားသားရဲတကောင် ဖြစ်နေဆဲပါလို့ သတိပေးနေသလိုပင်။
ထို့အပြင် လိမ်ပတ်ရစ်ထွေးနေသော လျှာဖျားများကိုလည်း အနားမပေး၊ ရှိုက်ဖိုလာသော အသက်ရှူသံသဲ့သဲ့များဟာ အားပြင်းသော ဖိသိပ်မှုအလားပင်။ ကိုးက အတင်းအဓမ္မမလုပ်နေသည့်တိုင် သော်တာနိုင့်အပေါ်မှာ စိတ်ဆောင်ရာ ပြုမူနေခြင်းသည်ကိုက အင်အားတရပ်ဟု လက်ခံရပေမည်။ သော်တာနိုင်သည်လည်း တင်းထားသော စိတ်အလျဉ်တို့ အလုံးစုံ ပြိုလဲပျက်သုန်းသွားပြီး နှစ်ယောက်သားကြားက သူကိုယ်တိုင် တားခဲ့ဖူးသည့်စည်းမှာ ဘယ်တုန်းကမှ မရှိခဲ့ဖူးသလို ကျိုးပဲ့ပျက်စီးသွားလေတော့သည်။
အသွေးအသားနှင့်တည်ဆောက်ထားသည်မို့ ယစ်မူးစရာကောင်းအောင် ပတ်နွယ်လာသော ဒီအထိအတွေ့များကို သူ ဘယ်လို ငြင်းဆန်ရုန်းကန်နိုင်ပါဦးမည်နည်း။ နဂိုချစ်ခင်ရင်းစွဲရှိသူမို့ ချစ်ခွင့်ပန်၊ ခွင့်တောင်းလာသော ကိုးရဲ့ အပြုအစု အယုအယများအောက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် လုံးလုံးလျားလျား နစ်မြှုပ်မျောပါသွားလေပြီ။
ရပ်တန့်မရသော အနမ်းများကြား စိတ်ရှိလက်ရှိ နစ်မျှောနေစဉ် သော်တာနိုင့်အပေါ်မှာ အုပ်မိုးထားသည့် ကိုးက ဆတ်ခနဲ နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်ပြီး သော်တာနိုင့်ကို ဆွဲထူကာ ထစေလိုက်သည်။
ရှက်ရွံခြင်းနှင့် တောင့်တခြင်းတို့ ဆတူရောစပ်ထားသည့် နီရဲရဲမျက်နှာလေးနှင့်အတူ သော်တာနိုင်က နားမလည်ဟန်ဖြင့် ကြည့်လာတဲ့အခါ.. ကိုးမှာ အခုချက်ချင်း သူ့အငယ်ကောင်ကို သော်တာနိုင့်လူပျိုပေါက်ထဲ ဇွတ်အတွင်း ထည့်သွင်းကာ သွင်းခြင်းထုတ်ခြင်းနှင့်အတူ ဖြစ်ပေါ်လာမည့် ခံစားချက်များအား ကောင်းကောင်းကြီး ရယူပစ်လိုက်ချင်လာပြန်သည်။
