Benim ruhum delik delikti. Biri benim anahtarımı bulup açsa ve o ruhu çıkarsa , ruhumun üzerindeki yanık izlerinden , hayal kırıklığı izlerinden , acı izlerinden doğan büyük delikleri görürdü. Bense o ruhu içimde taşıyandım.
Simay İpek
•19/12/21•
•...
Ben geldimm❤️ Nasılsınız ? Yeni bir bölümle karşınızdayım umarım beğenirsinizz :))
Medya : Ediz (aklıma başka biri gelmedi) yeşil gözlü hayal edinn🥰
Bölüm şarkısı: Sezen Aksu- Küçüğüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr ❤️
...
Dizlerimin üzerinde beni öldürecek güce sahip bir cellada bakıyordum: geçmişe.
Geçmiş bir cellattı.
Bir gün o celladı yenebilir miydim ya da karşımda diz çöktürebilir miydim bilmiyordum ama canımı yaktığı için ondan nefret ediyordum.
Gelmiştim. Beyaz kapının önünde korunmasız ve korkak bir şekilde duruyordum. Omurgam dik değildi. Hiçbir zaman olmamıştı. Adımlarım arada geriye gitse de buraya Safir için geldiğimi kendime hatırlatıp duruyordum.
Kapı açıldı. Umay Hanım'ın masmavi gözleri heyecanla parladığında şefkatle gülümsedi.
"İyi ki geldin..." Umay Hanım'ın bana sarılmasıyla tepki veremedim.
Arkasındaki Rasim Bey bana gülümseyerek bakıyordu. Gülümseyerek bakıyordu.
Bakışlarımı kaçırdım.
Yiyeceğim dayağı hesaplamaya çalışıyordum. Eli çok ağır mıydı acaba ?
Rasim Bey'in arkasında da Ediz bana sert gözlerle bakıyordu onun da gözleri yeşildi !
"Ooo hoş geldiniz Lâl Hanım !" Ali'nin yüksek alay içeren sözlerinden sonda başım eğik bir şekilde Safir'in yönlendirmesiyle salondaki koltuğa oturdum.
Ben ona kötü bir şey yapmamıştım. Ali neden bana böyle davranıyordu? Dudaklarımı ısırdım. Eğer başımı kaldırıp gözlerine bakarsam canım yanacaktı, biliyordum. Canımı yakacaktı. Ellerim terledi, panik kalbimden damarlarıma akarken nefeslerim sıklaştı. Hepsi bana bakıyordu. Tüm gözler üzerimdeydi. Canımı yakacaklardı. Buradan gitmeliydim.
Derin bir nefes aldıktan sonra kendimi sakinleştirmeye çalıştım ellerime baktım.
Ellerim yine önümde birleşmişti. Safir'in yanıma oturup elimi tutmasıyla bakışlarımı ona çevirip minnet dolu bir bakış attım.
"Gelmeyeceksin diye çok korktum Lâl ! Baban ve ben seni çok merak ettik." sözlerinden sonra gözümün ucuyla Rasim Bey'e baktım .
Gülümsüyordu.
Umarım karnıma vurmazdı çünkü karnım acıyordu. Ama bacaklarıma vurabilirdi orada hasar yoktu.
Kaç saat sürerdi acaba ? Babam gibi saatlerce mi yoksa bayıltana kadar mı ?
