the real tragedy. enha

. . . ⇢ 94 ˎˊ˗

"jake?"

"i want to sleep, just please."

napabuntong hininga si mr. sim dahil mukhang walang balak si jake na kausapin siya. but he understands tho, ikaw ba naman kasi ang malayo sa mahal mo di'ba?

"okay, you can sleep but let me talk." hindi sumagot si jake dahilan para muling bumuntong hininga si mr. sim. "attorney kim called me earlier, inuurong na ng family ni victon lee ang case against you, you are now free."

jake didn't answer.

"jake."

no response.

"sim jake."

walang emosyong bumangon si jake mula sa higaan niya at tumingin sa kanyang ama, pumalakpak pa siya. "wow, malaya na 'ko. hindi na ako kahihiyan sa pamilya niyo. 'yon ba ang gusto mong marinig mula sa'kin, dad?"

"jake, hindi naman sa ganun-"

"are you now happy because i finally let her go and now i'm fvcking all alone?"

hindi makapagsalita si mr. sim matapos makita si jake na unti-unti na nababalutan ng luha ang mga mata. he can't help but saw his old self dahil ganitong-ganito din ang itsura niya matapos niyang palayain ang mom ni joy para sa dad ni jay.

"jake.."

"p-please, leave me alone."

hindi na sumagot si mr. sim at tahimik na lang na lumabas ng kwarto ni jake. si jake naman ay kaagad sinubsob ang mukha sa kanyang unan at umiyak ng umiyak. yes, boys can cry too. hindi lang babae ang nakakaramdam ng ganitong emosyon.

ilang oras na lang ay mag-uumaga na pero hindi makatulog si jake at panay agos lang ang mga luha sa kanyang mga mata na nagtila waterfall na. ngayon ay nakatulala lang siya sa kisame, iniisip kung paano niya ipagpapatuloy ang bawat araw niya without cyril.

pwede naman siyang sumama sa mga kaibigan niya gaya ng dati but that's not enough, malaki ang naging parte ni cyril sa buhay ni jake to the point na halos wala na matira sa kanya dahil sa paglisan ng dalaga.

hindi niya na alam kung paano magsisimula o kung paano aayusin ang buhay niya ngayong wala na ang tahanan niya. sumama na ito sa iba pero never siyang kagagalitan ni jake dahil pinili lang ni cyril kung ano ang mas makakabuti.

after all, hindi mo naman pwedeng ipilit ang lahat lalo pa't alam mong may madadamay at mapapasama kung ipipilit mo lang ang mga bagay na gusto mo.

unti-unting ipinikit ni jake ang kanyang mga mata at niyakap ang malaking unan. "sana panaginip lang lahat ng 'to.."

but no, lahat ng ito ay totoo at alam ni jake na niloloko niya lang ang sarili niya sa sinabi niya and it's because he's longing for her presence. he already missed her.

haist, jake niyo sad boy.

kung alam niya lang sana.

-♡️-

julie
@liekim

julie
nakarating na kayo?

joy
hindi pa nga, ang traffic kingina

joy
kinakabahan na ko at kapag hindi ako nakapagpigil tatakbuhin ko na lang papunta doon