Hedgehog And Tiger [Myanmar Translation]

|115|

[Unicode]

စာသင်ဆောင်ကြီးဟာ ဟောင်းနွမ်းပျက်စီးနေတဲ့ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခုပါ။
နံရံတစ်လျောက်တွင် နွယ်ပင်များယှက်နွယ်နေကာ...သစ်ရွက်ခြောက်များဟာလည်း ပြန့်ကျဲလို့။
ခြောက်ခြားစရာခံစားချက်များ ပေးစွမ်းနေသလိုလို။

ယန်ထန်က အပေါ်ထပ်တက်ဖို့ကို ပျင်းရိနေသောကြောင့်...လက်ညှိုးဖြင့်သာ ညွှန်ပြလာတယ်။
"ငါရယ် ဝူယွဲ့ရယ် ဖက်တီးရယ်က ဒီစာသင်ခန်းမှာတက်ရတာ၊ ဝူကျင်းနဲ့ချူးဖန်က ဘေးအခန်း။ ငါက အမြဲအပြင်မှာမတ်တပ်ရပ်ရတယ်၊ ဆရာက အပြစ်ပေးတာလေ။ အဲ့အချိန်ဆို ချူးဖန်တို့အတန်းထဲခိုးဝင်ပြီး၊ ကတ်ကစားကျတယ်။ မိသွားရင် အရမ်းအဆူခံရတာ"

ကျောင်းထဲလှည့်လည်နေပေမဲ့၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဘယ်သူကမှ မေးခွန်းမဆိုကျပါဘူး။

စားပွဲတင်တင်းနစ်အခန်းဆီ ရောက်တော့...ယန်ထန်က ဟယ်ရှင်းချွမ်ကိုတံတောင်နဲ့တို့ကာ၊ တစ်နေရာဆီ မျက်လုံးပင့်ပြတယ်။
"ဟေး၊ အဲ့အဘိုးကို ကြည့်လိုက်"

ဟယ်ရှင်းချွမ်က ယန်ထန်ညွှန်ပြရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
အသက်၇၀ ၈၀အရွယ်အဘိုးအိုတစ်ယောက်...စားပွဲတင်တင်းနစ်ကို တစ်ယောက်တည်းလေ့ကျင့်နေခဲ့တာ။ ဘောလုံးကို ရိုက်တံဖြင့်မြှောက်ကစားနေကာ၊ မြေပြင်ပေါ်လုံးဝမကျလာတဲ့ဘောလုံးဟာ သူ့ရဲ့ကျွမ်းကျင်မှုကို ဖော်ပြနေပါတယ်။

"အဲ့ဒါက ငါတို့ရဲ့သမိုင်းဆရာလေ၊ ဆရာဘဝကတည်းက စားပွဲတင်တင်းနစ်ဆော့ရတာ အရမ်းသဘောကျတယ်။ ချူးဖန်နဲ့ငါ့ကို စာကူးခိုင်းပြီးအပြစ်ပေးတုန်းကဆို၊ သူ့ရဲ့ရိုက်တံမှာ ကော်တွေသုတ်ထားပစ်လိုက်တာ။ အဲ့နေ့မှာပဲ ဆရာအဆင့်ချစ်ကြည်ရေးပြိုင်ပွဲကို ကစားရတာလေ၊ ဘောလုံးက ရိုက်တံမှာလုံးဝကြီးကပ်နေခဲ့တာ! ပြန်ကိုကျမလာဘူး!"

အတိတ်အကြောင်း စကားကောင်းနေတုန်းမှာ၊ ထိုအဘိုးက သူတို့ဘက်လှည့်ကြည့်လာလေရဲ့။
အိတ်ကပ်ထဲမှမျက်မှန်ကို ကောက်တပ်ရင်း၊ သူတို့ကို သေချာစူးစမ်းကြည့်ရှုနေပါတယ်။
"နှစ်ယောက်ဘာလုပ်နေကျတာလဲ? ကျောင်းဝင်ခွင့်ကတ်ပြားရှိလို့လား?"