Hedgehog And Tiger [Myanmar Translation]

|116|

[Unicode]

ဆိုဒါပေါင်မုန့်က တကယ်ကိုအရသာရှိတယ်။

ကြွပ်ရွတဲ့ပေါင်မုန့်သားထဲမှာ၊ ကြာစွယ်ကို နှပ်ထားသောအနှစ်များဖြင့်။

ရထားပေါ်မှာထိုင်ရင်းနဲ့ကို၊ ဟယ်ရှင်းချွမ်က သုံးခုတောင်စားလိုက်တယ်။
မွှေးပျံ့တဲ့ပန်းရနံ့သင်းသင်းဟာ သူ့နှာဖျားထက်ရောက်ရှိလာတော့...နှာချေလာပြန်ပြီ!
နှာချေပြီးနောက်မှာတော့ သူ့နှာခေါင်းလေးသူပွတ်သပ်နေပါတယ်။

ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ယန်ထန်က၊ ဟယ်ရှင်းချွမ်ရဲ့အပြုအမူတွေကြောင့် ပြုံးရယ်နေရတယ်။
လက်ထဲပိုက်ထားတဲ့ပန်းစည်းကို ရှေ့ခုံအလွတ်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး
"ဖြူနှာခေါင်းလေး နီနေပါလား!"

လူသိပ်မရှိတဲ့ရထားပေါ်...ဟယ်ရှင်းချွမ်ဟာ ရဲတင်းစွာပဲ ယန်ထန့်ပုခုံးပေါ်ခေါင်းမှီတယ်။
ထန်ကောရဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့က ဆေးလိပ်အနံ့လို့ပဲပြောရမလား???

အရပ်ရှည်သူဖြစ်တာကြောင့်၊ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာဘဲ လည်ပင်းနာလာရပြီ။
ယန်ထန်က ခန္ဓာကိုယ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးမတ်မတ်ဆန့်ပေးတယ်...သူ့ဖြူလေး နေရထိုင်ရသက်သာစေဖို့အတွက်။

"ဘူတာဆီဆိုက်ရောက်ပါပြီ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး အနောက်ဘက်တံခါးမှ ထွက်ခွါပေးပါ။ မိမိ၏အဖိုးတန်ပစ္စည်းများကို သေချာစွာပြန်လည်စစ်ဆေးပါ..."

အဖြူရောင်နှင်းဆီပန်းများ ပွေ့ပိုက်လျက်...အရှေ့မှလျှောက်နေသူ ယန်ထန်က၊ သတိပေးချက်ကိုကြားတော့ ဟယ်ရှင်းချွမ်လက်ကိုလှမ်းတွဲတယ်။
"သွားရအောင်၊ ငါ့ရဲ့အဖိုးတန်လေး"

ယန်ထန်လိုက်ပို့တဲ့ဂူသင်္ချိုင်းက တောင်ထိပ်ပေါ်မှာ။

ပန်းစည်းကို အုတ်ဂူရှေ့ချလိုက်တယ်။
ယန်ထန်က တင်ကျန်နေတဲ့သစ်ရွက်ကြွေတွေကို ရှင်းလင်းဖယ်ရှားလိုက်ပြီး၊ အုတ်ဂူကိုလည်း သေချာပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။

"အမေ့ချွေးမလောင်းလေး ယောက္ခမဖြစ်သူနဲ့လာတွေ့ပြီနော်!"

ဟယ်ရှင်းချွမ်ဟာ ယန်ထန့်စကားကြောင့် ရှက်ပြုံးလေးပြုံးတယ်။
"လူကြီးအရှေ့မှာ ဘာတွေပြောနေတာလဲ!?"