42

312 23 7
                                    

xlii.

"Girl! You need to look presentable and elegant!" irap sa akin ni Reilaña.

Napanguso ako, seeing her in a wheelchair and hospital dress guilts me. Dinalaw ko kasi siya sa check up niya para manghingi ng advice patungkol sa mangyayaring family dinner bukas ng gabi.

Kinakabahan talaga ako sa totoo lang. Umuwi rin ang mga lola't lolo ni Jay from South Korea para maka attend sa family dinner na ito. And I think they are really a big time people!

"I've met his family a couple of times, Karen. You shouldn't be afraid to them!" pagpapalakas niya ng loob.

"Palagay mo ba magugustuhan nila ako?" I asked.

Umirap nanaman siya sa akin saka nag adjust ng kaunti sa wheelchair niya, "Girl, what's wrong with you? Magustuhan ka man nila o hindi, what's the point? Jay loves you for richer or for poorer!"

"Gigil yarn?" irap ko din. "Ewan, nababalisa ako."

Binigyan niya ako ng tips kung ano ang isusuot ko para sa family dinner bukas. Kaya nagsimula na akong mag ikot sa mga stores para makahanap ng damit na susuotin. Naalala ko bigla si Yeonjun, the last time na naghahanap ako ng ganito ay kasama ko siya. Maybe he's busy being a trainee there.

Suot ang blue blouse and black trousers ay kinakabahan ako sa byahe. Naka pony tail na rin ang may kahabaan kong buhok at light make up.

I sighed several times kaya hinawakan ni Jay ang kamay ko. "Don't be nervous, they're my family." he smiled.

Sa isang exclusive hotel ay pumasok kami ni Jay, mabilis parin ang pagpintig ng puso ko parang anomang oras ay sasabog na ito. Jay suddenly kissed my cheek, sinamaan ko siya ng tingin.

"Para maalis yang kaba mo." aniya.

Pinagbuksan kami ng dalawang malaking pintuan, nagsitinginan ang mga nasa hapag sa amin kaya bahagya akong napatago sa likuran ni Jay.

"Jongseong, you're late." sabi noong babaeng nasa may fifty na yata.

"Sorry Mom, I picked up Karen first before going here." aniya saka tumingin sa akin.

"H-H-Hello po." halos pabulong ko na bati.

Natahimik ang lahat, then Jay pulled a chair for me at naupo sa tabi ko. I smiled at him when someone spoke,

"I didn't know that we have an unexpected guest?" ngiti noong babaeng...wait, siya yung babaeng napagkamalan akong katulong sa bahay nina Jay noon!

"Tita Josie." tawag ni Jay.

"I mean-"

"Look, if you're not going to respect Karen while I'm here then there's no point for me to sit in a table with you." aniya saka tumayo. "Let's go-"

"Jongseong!" sigaw ng isang matanda na nasa dulo lamesa. He's really old, and he looks scary.

Napabalik sa pagkakaupo si Jay at napayuko nalang sa lamesa, he squeezes my hand and smiled a bit kahit na alam ko ang nararamdaman niya ngayon.

"Hija, ikaw na kasama ni Jongseong." tawag nito sa akin. "What is your name?"

"K-Karen Emille Sebastian po." sagot ko.

"Can you sing?"

Bahagya akong napailing, "N-No po."

"Can you rap or dance?"

"H-Hindi rin po."

Tumawa ng malakas ang Tita Josie ni Jay, "HAHAHA! Then you doesn't have talent? Everyone here are talented." saka nya ako tinignan na parang hinuhusgahan ang buong pagkatao ko.

"Mr. Park, my daughter right here is the best singer in Daegu. I've already made a deal with Mrs. Park regarding Jay and Chelsea's wedding." ngiti noong babaeng nakita ko sa hospital!

Walang hiya.

"And to add some information, Abeoji (Dad). Chelsea is a full blooded Korean who was born in Daegu, she just learned how to speak different languages because she's travelling overseas to sing! Aren't you proud of her?" lumawak ang ngiti nito.

"What?" Jay suddenly butt in the conversation. "You made a deal about my wedding?! Ng hindi ko alam?!"

"Jongseong! Are you shouting at us?!" Ma-autoridad na sigaw ng tatay niya.

"Koreans are for Koreans, that is the tradition!" mariing sabi ng Nanay niya. "You will be sentenced to death if you break it!"

Jay laughed sarcastically, "Really? Then I'll be glad if you just kill me than to marry a person I don't have any feelings with." aniya saka tumingin kay Chelsea.

Bumigat ang tensyon sa lamesa, pati mga kuya at ate ni Jay ay nakayuko na rin. Wala ni isa sakanilang gustong makisali sa usapan.

"Wala kana bang respeto sa amin?! You're doing the prohibited sin of Koreans!"

"May paraan ba para mawala ang pagka korean ko? If there is, please tell me at aalisin ko." he coldly replied.

Napatayo si Mr. Park saka niya hinampas ang lamesa dahilan para mapasigaw kaming lahat. "This is what you learned from here, Jongseong?" he asked.

"I told you, he's not good in the Philippines." irap sakaniya ng Tita Josie nito.

"Tzuyu!"

Nagulat ito sa biglaang pagtawag sakaniya. "N-Ne?" (Y-Yes?)

"Did you really told Jongseong to come back in Korea immediately?!"

"Y-Yes."

Huminga ng malalim ang tatay ni Jay saka naupo, "Let's eat first."

Nagsimula na silang kumain nguni't kami ni Jay ay nakatunganga lang sa harapan. Mukhang nagdaramdam si Jay ngayon sa pamilya niya, he squeezes my hand again and mouthed, "I'm sorry."

He doesn't need to say sorry dahil hindi naman niya kasalanan iyon. I feel bad for him, being koreans and just exactly need to marry another Korean is so hard lalo na kung hindi mo ito mahal.

We didn't eat anything, medyo nagugutom na rin ako pero tiniis ko para damayan si Jay na mukhang gutom na rin.

"Jongseong must return in Korea next week. The Hybe needs you." sambit ng lolo ni Jay.

"And for him to be prepared to his wedding. Your big brother Junhui will be the one to help you and get everything ready. Maiiwan siya dito." ani ng Nanay niya.

Jay stayed silent. Hanggang matapos ang dinner ay nananahimik parin ito. Tzuyu, Rosé, and Junhui are the one na naiwan with us.

Tumayo si Jay saka nag bow sa ng ninety degrees sa mga kapatid niya. Nang nag angat ito ay malakas siyang sinampal ni Tzuyu na agad namang inilayo ni Rosé,

"I told you before, umiwas kana!" she exclaimed. "Look how shame our family tonight!"

"Tzuyu." awat ni Junhui sa kapatid. "Tzuyu is right, Jay. Dapat ay hindi ka gumaya sa akin, one day you'll be one of the disgrace in this family at isusumpa na nila ang pamilya natin."

Nag walk out ang dalawa niyang kapatid, naiwan si Rosé na malapit nang maiyak dahil sa awa sa aming dalawa.

"I-I'm sorry guys, I'm sorry." sambit niya saka tumakbo na rin palayo.

Gustuhin ko man umiyak ay mas gugustuhin ko nang samahan si Jay kaysa maging mahina ako sa harapan niya ngayong mahina siya. His family didn't like me, his family doesn't want me to be with them, his family only wants a Korean just like what they planned for him. I didn't know what to do next. L

Possessive You (Enhypen Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon