Extra 1_ Chapter (14-2)_ ဟွမ်ရီကို သေတာထက် ဆိုးသည့်ဘဝကို ရောက်အောင်လုပ်ပစ်မည်.....
ည ၈ နာရီအထိ နေခဲ့ပြီး ရွှယ်ဇီရွမ်က ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုသယ်ဆောင်ကာ ရွှယ်စံအိမ်တော်ကို ပြန်လာခဲ့ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ ရွှယ်လွေ့၊ ရွှယ်လီဒန်နီ၊ ရွယ်ကျင်းရီကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ငါတို့ကို ဘာလုပ်ဖို့ရှာနေတာလဲ၊ မင်းက ကုမ္ပဏီတစ်ခုလုံးကို ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခုအနေနဲ့ အမြဲတမ်း သုံးနေလို့မရဘူး၊ ငါ့ရဲ့စိတ်ရှည်မှုဟာ အကန့်အသတ်နဲ့ ရှိတယ်။"
ရွယ်လွေ့၏ မျက်နှာသည် တင်းမာပြီး မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသည်။
"အစ်ကိုကြီး..ရှောင်ရီ ပျောက်ကွယ်သွားတယ်လို့ အိမ်ထိန်းဆီကကြားရတာ၊ သူ့ကိုတွေ့ပြီးပြီလား"
ရွှယ်ကျင်းရီ ၏ အဓိက ပူပန်မှုသည် သူမ၏ နှလုံးသားထဲတွင် ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။
ရွှယ်လီဒန်နီသည် ပြေပြစ်သော အမူအရာဖြင့် ကော်ဖီကို သောက်နေလိုက်သော်လည်း အနည်းငယ် တုန်ရီနေသော လက်ချောင်းများက သူမ၏ အတွင်းစိတ် အခြေနေကို ဖောြ်ပနေပြီး အား လျော့ သွားစေသည် ။
ကျိုးရင်က တစ်ယောက်ယောက်ကို ဝင်တိုက်မိလို့ ရဲတွေက ထိုလမ်းကြောင်းကနေ လိုက်လာပြီး ရွှယ်မိသားစုက လူသတ်ရန်ကြံစည်မှုအတွက် သက်သေအထောက်အထားတွေ ရှာတွေ့မှာကို စိုးရိမ်တာကြောင့် ဒီည ထပ်အိပ်မပျော်တော့ဘူးလို့ သူမ ထင်ခဲ့ပေမဲ့ ရှောင်ရီက ရွှယ်အိမ်တော်ကို ပြန်မလာဖြစ်ဘူးဆိုတာ သူ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူမက ဒီည ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ အိမ်တော်ကို ပြန်လာဖို့ အခွင့်အရေး ရှိခဲ့တယ်။
ရွှယ်ဇီရွမ် သည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ကွန်ပျူတာကိုဖွင့်ကာ မန်မိုရီကဒ်ကို ထည့်လိုက်ပြီး ရွယ်လွေ့ကို ကြည့်ကာပြောခဲ့သည်။
"ဒါက ရှောင်ရီ ပို့လိုက်တဲ့ အရာပဲ၊ တစ်မိသားစုလုံး အတူတူကြည့်ဖို့ ပြောခဲ့တယ်"
သူ ဒီလိုပြောတဲ့အခါ သူ့နှလုံးသားက တစ်ဖန်ပြန်လည် တင်းမာလာပြီး ရွှယ်မိသားစုနဲ့ အဝေးဆုံးနေရာမှာထိုင်ပြီး ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေခဲ့တယ်။
