Sunshine In The Dark

Chapter 9

Chapter 9

My eyes are close when someone slapped me, I've heared sobs, cries, pleas. Malakas ang sigawan at iyakan ngunit hindi ko mamulat ang aking mata. They are calling me. But I can't—I don't want to open my eyes.

Heaven knows kung gaano ako nananalangin na sana hindi ko yun nakita. I don't want to see blood everywhere, ayako ng marinig ang mga nakakabingin putok ng baril, ayoko— ayokong makita kung—kung paano sila bumaon ang kutsi—

"Alexandria!" A loud shout makes me open my eyes. Lola? No! "Alex, Oh My God. Kanina ka pa namin ginigising!" malakas na sigaw niya.

My body froze as I look at her with fear. "No! No! No!" I chanted at nag tuluyang makabawi tumayo ako at lumayo sa kanya. Nakita ko sila Manang Fely, Ate Cyrile, maid din namin, Kuya Dan, Manang Analein na nasa gilid, I saw some of them shed their tears and looked relived.

"Ano bang nangyayari sayong bata ka?!" malakas na sigaw niya. "You're wasting time! May lakad pa ako,and here you are acting like a fool!" Mataray na sigaw niya. Those flashes of pictures came into my mind. How I wish na sana makalimitan ko ang mga iyon.

"No! Stay away from me!" sigaw ko habang umaatras, palapit naman siya. "N-no, please!" sigaw ko, umiiyak, takot.

Umiiyak lang ako nang umiyak habang nakatingin silang lahat sa akin. "No please." pagmamakaawa ko.

"Oh siya, kayo na ang bahala sa batang yan. I have to go may meeting pa ako." sabi niya at tumingin ulit sa akin. "Fix your self Alexandria, you're pissing me off." sabi niya bago lumabas ng kwarto ko. " Cyrile! Make sure na nakahanda na ang sasakyan pagkababa ko!" pahabol pa niya.

Napaluhod nalang ako sa sobrang kakaiyak.

Dali daling namang lumapit ang mga kasambahay sa akin. Inaalalayam nila akong tumayo ngumit hindi ko kaya, kaya binuhat ako ni Kuya Dan at binalok sa kama.

"Tahan na, anak." malumanay na alo sa akin ni Manang Fely. "Tama na." napaluha na rin siya at niyakap ako ng mahigpit. Si Kuya Dan nakatalikod na at nakita kpng nagtaas baba din ang balikat ganun din si Manang Analeine.

"C-can I a-ask one favor to all of you?" I tried so hard to not stammer but I didn't.

"Ano yun, anak." si Manang Fely.

"Pwede po bang 'wag niyo po akong kaawaan, I felt so weak and useless everytime someone shows symphaty to me." I pleaded at tumulo na naman ng luha sa aking mga mata.

"A-Alex—"

"Please don't, please don't pitty me. That's the least thing I want." tumungin ako sa kanilang lahat. "Yun lang naman po ang hinihilinh ko sa inyo."

"Sige ganito, Gaya ng sinabi ni Ma'am Celestine, fix your self..." After hiring mg Grandma's name tumingin ako sa pinto na puno ng takot at sakit sa aking mata. "ganun din ang sasabihin ko para hindi ka namin kaawaan. Dapat maging malakas ka, ipakita mo, patunayan mo, 'wag kang magmakaawa kung hindi kinakailangan, 'etong pinapakita mo ngayon? This is a sign of weakness." Si Kuya Dan, lumapit siya sa amin ni Manang Fely at umupo sa kabilng side ko. Bumaba muna si Manang Analeine para kumuha ng tubig.

"I-I wish I was dead para hindi na ako nasasaktan ng ganito. I wish I wasn't born para hindi ako sakit sa ulo. I wish—"

"Alex anak, 'wag ka namang magsalita ng ganyan, parang awa mo na." Manang Fepy hugged me tight.

 
"Alex magpakatatag ka. Maraming tao diyan na mas worst pa ang nararanasan kaysa sa iyo." Si Kuya Dan.

"P-Pano mo nasabi na mas may worst pa kaysa sa akin, Kuya? May mga taong hindi sila mahal ng pamilya nila, I get it. Pero may kahit katiting na pagmamahal may natatanggap sila, pero ako? Wala, walang nagmamamahal sa akin, ni wala ngang proud na nabuhay ako dito sa walang kwetang mundo 'to! Kahit sana ni katiting na pagmamahal wala!Gusto kOK lang namang mahalin ako at pahalagahan, yun lang naman, eh." Tumingin ako sa mga mata ni Kuya Dan na puno ng awa, mas humagulgol naman si Manang Fely. "Yun lang." mahinang sabi ko at nagbaba ng tingin.