Spring day

පසුතැවීම

No one's pov

"ජූ......න්.........." රූහි එක්වරම තම පෙම්වතාගේ පපුව මත තම මුව සඟවා ගත්තාය.

"මගේ princess ඇයි මේ? අපි කාටවත් කියන්න බැරිවුන දේ මගෙ මැනික කිව්වේ? ඇයි ඉතින් මේ?" නම්ජූන් රූහිව තම තුරුලට ගෙන විමසුවා.

"ජූ......න්.....ම..මම කො...කොහොමද මගේ මෝචිට අත ඉස්සුවේ ජූන්.....?
මම කොහොමද ඒක කලේ...? මගේ හුරතලේට අත ඉස්සුවේ කොහොමද මම?

මම මොන වගේ අක්කෙක්ද? අනේ මගේ පැටියා.....
රිදෙන්න ඇති දෙයියනේ.................................
මම කොහොමද එයාට අත ඉස්සුවේ අනේ ජූන් මේ අතිනුයි මම මගේ මල්ලිට ගැහුවේ.

මම අවීට අබීට ගහලා ඇති ඒත් කවමදාකවත් මේ වගේ ඒ දෙන්නට අත උස්සලා නෑ ජූන්.......

ඒකත් මගේ මෝචිට අනේ දෙයියනේ ජූන් මම මැරේවි......................................
මම ජිමින්ට ගොඩක් ආදරෙ ජූන් ගොඩක් ආදරෙයි.එයා එහෙම විනාසවෙන එක අක්කෙක් වෙලා බලන් ඉන්නේ කොහොමද මම

ඒ නිසයි අනේ මම..........................................
ඒත් ජූන්..........................................................
ඒ මගේ මල්ලි ජූන් මගේ මල්ලි..................
මට එයාව රිද්දන්න ඕනනෑ ජූන් මට එයාව බලාගන්නයි ඕන.
එදා පුලුවන්නම් මගේ ජීවිතේ දීලා හරි එයාගේ සුමීව බේරනවා මම ජූන්............................

මට තව එක සහෝදරයෙක් නැතිවෙන එක දරාගන්න බෑ ජූන් අනේ මම මැරේවි.මට ඒක කරන්න බෑ ජූන් මට බෑ ..................." රූහි නම්ජූන්ගේ දෙඅත් අතර තම සහෝදර ප්‍රේමය වදන් කරමින් හඩමින් පිටකලේ අවට සිටි අයද බලා ගත් අතම බලා සිටියදී.
එහෙත් කිසිවකු නොදත් තවත් දෙයක් සිදුවුණා.මේ සියල්ලම එක් අන්තයක හඩමින් සැඟව සිටි අයකුගේ සවන් වැකුනා.

බොහෝ වෙලාවක් නම්ජූන්ගේ දෙඅත් අතර හැඩූ රූහිව නම්ජූන් පිටතට ගෙනගියේ සන්සුන් වීමටයි.තමාට මදක් තනිවීමට අවැසි බව කියූ නිසාවෙන්ම නම්ජූන් එතනින් පිටවූවා.ඒ අතර කිසිවෙකුටත් ඇස නොගැටී එක් අයකු රූහි අසලට පැමිණියා.

රූහී ඈත ගුවන දෙස බලා කල්පනාවේ නිමග්නව සිටියා.

"නූ.........................නා......................."