Hedgehog And Tiger [Myanmar Translation]

|127|

[Unicode]

နွေဦးရာသီရဲ့အစောပိုင်းဟာ၊ ဆောင်းအငွေ့အသက်လေးများတော့ လွှမ်းခြုံထားဆဲပင်။
လေထုထဲသင်းပျံ့လျက်ရှိတဲ့ ပန်းပွင့်တို့ရဲ့ရနံ့ဟာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူအများကို ငေးမောစေပါတယ်...ဟယ်ရှင်းချွမ်အတွက်ကတော့ မရပ်တန့်နိုင်သောနှာချေခြင်းများဖြင့်ပေါ့။

ရှော့ပင်းမောလ်ထဲမှာ လူအများပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်။
ဟယ်ရှင်းချွမ်နဲ့ယန်ထန်က ကလေးပစ္စည်းအရောင်းတန်းဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တယ်။

"နို့မှုန့်တော့ ဝယ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ ဘယ်တစ်ခုက ကောင်းလဲမှမသိနိုင်တာ။ တော်ကြာ၊ ဆိုးတာတွေပါလာရင်..."

ဟယ်ရှင်းချွမ်စကားကို ယန်ထန်ကခေါင်းညိတ်တယ်။ ထောင့်တစ်နေရာဆီ လက်ညှိုးထိုးပြကာ
"အရုပ်တွေဝယ်သွားရအောင်။ ယောက်ျားလေးလား မိန်းကလေးလား?"

"အခုက သိရဖို့စောသေးတယ်တဲ့။ တစ်ချို့တစ်လေလောက်ပဲ ဝယ်သွားကျတာပေါ့!"
ဟယ်ရှင်းချွမ်ဟာ ဘယ်ညာယိမ်းခါနေတဲ့ ထရိုဂျန်မြင်းရုပ်ကိုကြည့်ရင်း
"ဒါလေးဆို ဘယ်လိုလဲ?"

"အဲ့ဒါနဲ့ဆော့ဖို့က အသက်၄ ၅နှစ်လောက်မှရမှာ။ အခုကတော့ သေးတာလေးတွေပဲဝယ်ရအောင်"

ယန်ထန်နဲ့ဟယ်ရှင်းချွမ်ဟာ အချိန်အကြာကြီးရွေးချယ်နေခဲ့ရပါတယ်။

ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ဝန်ထမ်းတွေကတော့ တီးတိုးစကားဆိုနေကျပြီ...ကလေးအဖေက ဘယ်တစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်မလဲဆိုတာကိုပေါ့။

"ကော! ဒါလေးကိုကြည့်ပါဦး။ ချစ်စရာလေး!"
မွေးကင်းစကလေးအင်္ကျီလေးကို ကိုင်လျက်၊ ဟယ်ရှင်းချွမ်က ယန်ထန့်ကိုခေါ်ပြတယ်။

ဖိနပ်လေးတွေဟာလည်း သူ့လက်ဖဝါးရဲ့တစ်ဝက်လောက်တောင်မရှိဘူး။ သေးငယ်ပြီး၊ နူးညံ့လှတယ်။

ကလေးပစ္စည်းများအကြား၊ လူငယ်လေးလိုရယ်မောပျော်ရွှင်နေတဲ့ဟယ်ရှင်းချွမ်ကို ငေးမောရင်း...'အားလပ်တဲ့အချိန် ကလေးမွေးစားဖို့ကိစ္စကို စီစဉ်ရမယ်'လို့ ယန်ထန်ဟာ တွေးနေခဲ့ပါတယ်။

ပစ္စည်းတွေအများကြီးဝယ်မိသွားပြီး၊ ရှီချင်းချင်းတို့အိမ်ရောက်သွားချိန်မှာ နေ့ခင်းတောင်ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။