İKİ YARALI |Tamamlandı|

*5* ~ Sır

(Söylemeden rahat edemeyeceğim, gifi görür görmez vuruldum ve dedim ki Batu'yla Melis ete kemiğe bürünse böyle bir şey olurdu herhalde..)

Keyfi okumalar! ❤️

ღ

"Sanırım biraz daha farklı bir son bekliyordum."

Bakışlarımı ekranda kayan jenerikten çekerek kucağımda yatan Batu'ya baktım. Gözleri, televizyona odaklıydı ve dudakları büzülmüştü.

Başının üzerindeki elimle saçlarını geriye doğru yatırdım.

"Ne yalan söyleyeyim, ben biraz şaşırdım," diye mırıldandım. Çocukları dün yolcu etmiş ve Batu'yla dedemlerin evindeki yalnızlığımıza geri dönmüştük. Okuldan gelip yemek yedikten sonra yapacak bir şey bulamayarak film izlemeye karar vermiş ve popüler olan filmlerin arasından rastgele birini seçmiştik. "Sonunu yeşil çam tarzında yapmışlar sanki. O kadar şey yaşamışlar sonuçta, bıraksalardı da mutlu olsalardı bari. Ne gerek vardı adamı öldürmeye?"

Sözlerime hafifçe güldü Batu. "Bak orda haklısın ama adam ölmeseydi kadının oğlu ölecekti. Yine kötü."

"Çocuğu da adamın ölmesi için hasta yapmışlar zaten," diye söylendim. "Filmin son on dakikasında hastalanıp annesinin eski aşkı sayesinde kurtuldu. Aman ne güzel!"

Batu, gülmeye devam ederek hafifçe döndü ve bakışlarını gözlerime çıkardı. "Siz olsaydınız nasıl bir son yazardınız filme Melis Hanım?"

Kolunun üzerindeki elimi kaldırarak yanağına yasladım ve yorgunluktan şişen göz altlarını okşadım yavaşça. "Ben olsaydım çocuğu sağlıklı bırakır, kadını da adama döndürürdüm. Ve mutlu son!"

Başını hafifçe omzuna doğru eğerken burnunu kırıştırdı. "Bu da biraz basit olmadı mı sence?"

"Basit olması, güzel olduğu gerçeğini değiştirmez Batu Bey. İyi görünme çabalarınızın, yorgunluktan bayılacak olmanız gerçeğini değiştirmediği gibi."

"Gayet iyiyim ben prenses, abartma."

Yalandan sırıtarak "Külahımı yatağının üzerinde unuttum canım, hadi gidip ona anlat. Anlatırken uyuyakalırsın belki," dediğimde, gözlerini devirdi.

"İnatçı bir prenses..."

"Uykusuz bir hödük..." diye homurdandım. "Uyumamakta niye bu kadar ısrarcısın anlamıyorum ki?"

"E, benim uykum var ama senin yok. Ben uyusam bile sen uyumayacaksın. Dedenlerin gelmesine zaten az kaldı, seninle daldığım uykuların kıymetini bilmeliyim."

Sözlerinin neden olduğu şefkatle eğilerek biraz önce okşadığım yeri öptüm.

"Bazen sana hödük dediğim için kendimden utanıyorum, bazen de bu sıfatı layıkıyla taşıdığını hissediyorum. Beni çok fena arada bırakıyorsun."