ခံစားချက်မရှိတဲ့ လူတယောက်လိုသွေးအေးနေတဲ့ လူကလောင်းကစားရုံကနေ ဒုတိယပစ်မှတ်နေရာကိုဆက်သွားလိုက်သည်...အဆောက်အဦးပျက်တခုရဲ့ခေါင်မိုးထပ်ထိရောက်အောင် လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်ပီး လက်ထဲမှာပါလာတဲ့ အနက်ရောင်အိတ်ကို ခြေထောက်နားမှာချထားလိုက်သည် ပီးမှ အဆင်သင့်ချထားတဲ့ထိုင်ခုံမှာထိုင်လိုက်ပီး ခြေထောက်နှဖက်ကို စားပွဲပေါ်ချိတ်ကာ လက်တွေက ကျည်လွတ်သွားတဲ့သေနတ်ထဲ ကျည်ပြန်ထည့်လိုက်သည်....တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိတဲ့လက်တွေနဲ့ သေနတ်ကိုင်ပုံကိုင်နည်းတွေက အသေးစိတ်ကျလွန်းတာကြောင့် ကျွမ်းကျင်ပီးသေချာသင်ယူထားတဲ့ လူတယောက်ဆိုတာတော့ငြင်းမရ....အချောသတ်ဖြစ်သွားတဲ့သေနတ်ကို Jacketထဲပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်
" wow... ဆရာသမားကရောက်တောင်နေပီလား "
ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ လက်ထည့်ကာ လူတယောက်ကဟန်နရီဆီ ဦးတည်လာလိုက်သည် သူ့နောက်မှာလဲ လူသုံးယောက်ကကပ်ပါလာသည်...
" ပစ္စည်းရခဲ့လား "
ဟန်နရီကထိုလူရဲ့ အမေးကို ပါးစပ်ကပြန်မဖြေပဲ ခြေထောက်နားကိုသာ မျက်စပစ်လိုက်သည်...တခြားလူတယောက်ကိုစကားများပီး အပိုစာသားတွေမပြောတတ်တာ ထိုလူရဲ့အကျင့်ပင်( လွန်းတာနေဆန်းမှလွဲ၍)
" ငွေက အပြည့်အ၀ကောပါရဲ့လား...ငါတို့ကမင်းကို ဘယ်လိုယုံရမှာလဲ "
" ခင်ဗျားကို ငါးစက္ကန့်အချိန်ပေးမယ် အဲ့အချိန်အတွင်း ကျုပ်နဲ့လဲမဲ့ပစ္စည်းကို ဒီစားပွဲပေါ်တင်လိုက်...အဲ့လိုမဟုတ်ပဲ အခုအတိုင်းစကားဆက်များနေရင် လာရာလမ်းအတိုင်းပြန်သွားတာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ် "
" တကယ်ကို ဟီရိုရဲ့မြေးပီသပါပေတယ်...ဒီမှာ ငါတို့ပစ္စည်း "
ဟန်နရီက စားပွဲပေါ်ရောက်လာတဲ့ Boxတခုကို လက်ကိုင်ကနေဆွဲယူလိုက်ပီး တဖက်လူလက်ထဲကို အနက်ရောင်အိတ်ကို ပြန်ပေးလိုက်သည်
" ကိစ္စပီးပီဆိုရင် ကျုပ်ပြန်တော့မယ် "
ထိုင်ခုံကနေ ထပီးထွက်ခွာဖို့လုပ်လိုက်တဲ့ ဟန်နရီကို ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ တဖက်ကလူရဲ့ နောက်လိုက်သုံးယောက်က သေနတ်နဲ့ချိန်ထားလိုက်သည်
