ၿခံထဲကိုေျခခ်လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေန
သည့္အလုပ္သမား အခ်ိဳ႕ကိုျမင္လိုက္ရေလသည္။ထိုအလုပ္ သမားမ်ားက သူ႔ကို မျမင္ဖူးသည့္လူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းစိုက္ၾကည့္ၾကၿပီးေနာက္ ျပန္လွည့္သြားကာ
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ဆက္လုပ္ေနၾကျပန္သည္။
ထိုစဥ္ သူ႔အနားသို႔ အရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္
ေရာက္လာ၏။
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ!"
ထိုလူေမးသည့္ပုံစံက မာမာဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းသည့္ အေမးမဟုတ္ေပ။သူျပန္မေျဖခင္မွာပဲ ထိုသူ၏ အေနာက္မွ ခပ္ဩဩအသံက သူ႔အစားအေျဖေပးလာပါ၏။
"ငါ့အသိ!"
ေစာေစးရတုတစ္ေယာက္ သူ႔အေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္ထားသည့္ သူကိုေက်ာ္ၿပီး အေနာက္သို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသံပိုင္ရွင္က
စိုင္းမာန္ချဖစ္ေနကာ ထိုအရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္သူကလည္း
ခ်က္ခ်င္း အေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ဦးညႊတ္လိုက္ၿပီး ေတာင္းပန္ စကားဆိုေလသည္။
ထူးဆန္းသည္က သူ႔ကို ေတာင္းပန္တာမဟုတ္ဘဲ
စိုင္းမာန္ခကို ေတာင္းပန္ေနျခင္းသာျဖစ္၏။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အိမ္ထဲကို လူစိမ္းမဝင္ဖူးလို႔ ေမးလိုက္မိတာပါ"
ေဟာဗ်ာ ဒီအိမ္ကလူေတြေရာ အိမ္ပိုင္ရွင္ေရာက တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲရယ္။ေလသံမာမာနဲ႔ ေျပာလို႔ သူ႔ကို
ေတာင္းပန္ရမည့္ ကိစၥကို ဘာမွလည္း မဆိုင္သည့္ စိုင္းမာန္ခအား လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေတာင္းပန္ေနသည္တဲ့ေလ။
"လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၿပီးရင္ျပန္ေတာ့!ငါေခၚမွပဲ လာခဲ့
အခုရက္ပိုင္း တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္!"
စိုင္းမာန္ခက ထိုအရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္လူကို အာဏာသံအျပည့္ ႏွင့္ အမိန႔္ေပးသလိုေျပာလာေတာ့ ထိုလူကလည္း
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ နာခံကာ ေနရာမွ ထြက္သြားေလသည္။
YOU ARE READING
If we meet again (ထပ်ဆုံဖြစ်ခဲ့ရင်)
Romance"နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်သာ ရှိလာခဲ့မယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့ အချစ်ရဆုံးလူပဲ ဖြစ်ချင်တယ်" ~နောင်~ "အချစ်ဆိုတာရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်မှ မဟုတ်ဘူး တစ်ခါတစ်လေ သူပျော်ရွှင်ဖို့ ကိုယ့်ဘက်က လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရတာကလည်း အချစ်ပဲ" ~သူစိမ်းတစ်ဦး~
