Sizi daha fazla bekletmemek için yazdığım kadarını yayımlamak istedim. Hâlâ toparlanmış değilim, tolere etmenizi rica ediyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♧
Zifiri karanlığın içinde bir ceset.
Perişan bir hâlde dizleri üzerine yere çökmüş, fersiz bakışlarıyla torbaya konulan cansız bedeni izleyen bir polis.
Ela göz bebeklerindeki buğu, gözyaşına dönüşüp kum atılmışcasına yanan göz kapaklarının ağırca kapanıp açılmasıyla, sıcacık damla bembeyaz kesilmiş olan kemikli suratına doğru ağır ağır süzüldü.
Tek bir damlaya korku, endişe, kaybetmişlik, yenilmişlik duyguları gizlenmişti.
Savaş yüreğine ağır gelmeye başlayan sevdasının altına ezildiğini hissediyordu.
Asu'ya tutuluşu göz açıp kapayıncaya kadar geçen kısacık bir zamanda gerçekleşmişti. Ancak ona karşı hissettiği hoşlantı yavaş yavaş sevgiye ve aşka dönüşmüştü.
Şimdi bu yoğun sevdanın getirisi olan korkularla baş etmeye çalışıyordu.
Ömründen koparılıp atılan takvim yaprakları bundan böyle ona hep ölümü çağrıştıracak olan göle savruluyor, esen rüzgâr tenini yakıp kavuruyordu.
Asıl kavrulan yüreğiydi. Acıdan kıvranacak raddeye gelse de dişlerini sıkarak kendini ayakta tutmaya çalışıyordu.
Asır gibi geçen dakikalarda büyük bir duygu karmaşası yaşamıştı. Ayakta duracak kuvveti kendinde bulamazken bir anda dizleri üzerinde bulmuştu kendini.
Telsizden gelen anons, ceset, Asu, intihar...
Aklında defalarca kurulup bozulan senaryolar biraz önce asli bir surete bürünmüştü.
Gözlerinin önündeki cesetten bakışlarını ayıramazken Fatih'in onu omzundan sarsmasıyla yüzünü sol tarafa çevirerek burun kemerini sıktı.
Göz pınarlarında bekleyen yaşlar birer ikişer yüzüne süzülmeye başladı. Asu'yu kaybetmekle burun buruna gelmek adamı mahvetmişti.
Savaş ömrü boyunca hiç tatmadığı bir acıyla sınanmıştı. Sevdiğini sonsuza dek yitirme raddesine gelmişti.
