ဝဏၰတစ္ေယာက္ အျပင္ကို ေျပးထြက္သြားတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ႐ုတ္တရက္ဝင္လာတာက အခု အိမ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သီဟနိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုတာကိုပဲ။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး သီဟနိုင္ကို အားကုန္က်ဳံးၿပီး ဖက္ပစ္လိုက္တယ္။
"ခ်စ္တယ္ Baby"
သီဟနိုင္ရဲ႕ နား႐ြက္နားကိုကပ္ကာ ခပ္တိုးတိုးေလသံနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္"
ေျပာၿပီး သီဟနိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ေစလိုက္တယ္။
"သိပ္သိပ္ခ်စ္တယ္ baby"
ကြၽန္ေတာ့္အေျပာေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲျဖစ္သြားတဲ့ သီဟနိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက တကယ္ကိုၾကည့္မဝ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ စိတ္မထိန္းနိုင္စြာနဲ႕ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အနမ္းေပးမိေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲကအေကာင္က ေျဗာင္းဆန္လာတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အနမ္းေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့။ မလြတ္တမ္းကို အဆက္မျပတ္ နမ္းေနမိေတာ့တယ္။
"ခ်စ္ခ်င္တယ္ကြာ"
တုန္ယင္လွိုက္ေမာစြာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ သီဟဘက္ကေနၿပီး အနမ္းေတြကို ျပန္လည္စတင္လာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ေယာက္ အငမ္းမရ စုပ္လ်က္ၾကၿပီး သူ႕လွ်ာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လွ်ာက အာခံတြင္းထဲမွာပဲ လိမ္ယွက္လို႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကတယ္။ ဒီပုံစံအတိုင္းပဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သီဟနိုင္က အခ်ိန္ၾကာတဲ့အထိ တရၾကမ္းနမ္းေနၾကၿပီး ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သီဟနိုင္ကို စားပြဲေပၚ မ,တင္လိုက္တယ္။
စားပြဲေပၚက ရႈပ္ေနတာေတြကို နည္းနည္းရွင္းၿပီး သီဟနိုင္ကို စားပြဲခုံေပၚ ပက္လက္လွဲခ်လိဳက္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာေလး ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကေလးေလး"
" သူတို႔ျပန္လာရင္"
"အဲ့အတြက္မပူနဲ႕baby ဒီေန႕က V-day ဆိုေတာ့ သူတို႔အၾကာႀကီးေစာင့္ရလိမ့္မယ္"
"တကယ္လို႔မေစာင့္ရရင္ေရာ"
"ေစာင့္ရမွာေသခ်ာတယ္။ မေန႕က ကိုယ္ အဲ့ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႕ေတြ႕ေသးတယ္။ သူ႕ဆိုင္မွာ ကိတ္ေအာ္ဒါေတြ အရမ္းအရမ္းမ်ားလို႔ မနိုင္ဘူးတဲ့"
