'අයියේ!' මම අඩ නින්දෙන් අවදි වූයේ මෙහන්සා මහත් හඬින් මා ඇමතූ නිසාය.
උදෑසන හත පසු වී මද වේලාවක් ගතව තිබූ අතර මේ වේලාවේ පියා හෝ වෙනත් කිසිවෙකු අවදිව නැති බව දන්නා හෙයින් මෙහන්සා හා මා දෙදෙනාම බියක් නැතිව පහළ මාලයට ගියෙමු.
ශීතකරණයෙන් ගත් පාන් පෙති දෙකක මෙහන්සා නියුටෙලා තවරමින් සිටි අතර මම අප දෙදෙනාට කෝපි සෑදුවෙමි. මෙහන්සා සාමාන්යයෙන් පියා සිටියදී ඔහු ඉදිරියට ඒමෙන් වැළකී සිටියාය.
'අයියේ...' ඇය සෙමෙන් හඬ අවදි කළේ අපි දෙදෙනා මුළුතැන්ගෙයි මේසයෙහි හිඳගෙන ආහාර ගන්නා අවස්ථාවේය.
'ම්ම්ම්?' මම පාන් පෙත්තක් සපමින් ඇය දෙස බැලුවෙමි.
'මට ඉස්කෝලේ යන්න බෑ...' ඇය ප්රවේශමෙන් වදන් පිට කරද්දී මම ඇය දෙස වික්ෂිප්තව බලා සිටියෙමි.
මම මෙහන්සා අසලට මගේ පුටව ඇද ගත්තෙමි. 'නංගි...?' ඇයගේ අතක් අල්ලා ගත් මම ඇය දෙස මදක් බලා සිටියෙමි. 'මොකක් හරි ප්රශ්නයක්ද වස්තුවේ?'
මෙහන්සා නිහඬව තමාගේ පිඟාන දෙස බලා සිටියාය. 'ලොකු ප්රශ්නයක් නෑ, ඒත් මට යන්න බෑ වගේ අයියේ...'
'මොකක්ද වුණේ?' මම විමසූ විට ඇය දිවෙන් ඇගේ තොල් තෙත් කර ගත්තාය.
විනාඩි කිහිපයක් ගත වුවද ඇය පිළිතුරක් දුන්නේ නැත. මමද කිසිවක් නොවිමසා සිටියේ ඒ පිළිබඳ කතා කිරීමට ඇය අකමැති බවක් පෙන්වූ නිසයි.
'වස්තුවේ මොකක් හරි ප්රශ්නයක් නම් මට කතා කරලා කියන්න. මම ඉන්නවනේ ඔයාට...' මම ඇගේ කොණ්ඩය අතරින් මගේ ඇඟිලි යැවූ විට ඇය හිස වැනුවාය.
මම දෑස් පියා ගත්තෙමි. අද දින මට අමතර පන්ති පැවතෙන නිසා සහේෂ් සමඟ පිටතට යෑමට සිදු වන බවත් එවිට මෙහන්සා නිවසේ තනිවන බවත් මට සිහි විය.
YOU ARE READING
කඳුළැලි | tears | Sinhala BL [COMPLETED]
Non-Fiction'ඔයා හැමදාම නංගි ගැනම බල බල හිටියොත් ඔයාට බඳින්න කෙල්ලෙක්වත් නැති වෙයි මිනිරු.' සහේෂ්ගේ වදන් මගේ හදවත පසාරු කරගෙන යන්නාක් වැනිය. 'මට කෙල්ලෙක් එපා. මට නංගිව වටිනවා.' මම කීවේ සහේෂ්ගේ අතේ තිබුණු වතුරු වීදුරුව දෙසට බැල්මක් හෙළමිනි. 'උඹට මං ඉන්නවා මොක නැ...