" နင္အလွျပင္တာက ဒီေန႕ၿပီးဦးမွာလား..."
ခဲေရာင္ဖိုင္ဘာထိုင္ခုံကေလးကို ေနာက္ျပန္ထိုင္ၿပီး ေက်ာမွီေပၚမွာ ေမးတင္လ်က္ေငးၾကည့္ေနရင္းက ခ်မ္းစိတ္မရွည္စြာေမးလိုက္သည္။
ထိုင္ၾကည့္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ... ျပင္ေနတာကမၿပီးနိုင္ေတာ့ေပ... ဟိုဘူးထဲကဟာကိုထုတ္..မ်က္ႏွာမွာတဖတ္ဖတ္ရိုက္...ၿပီးရင္ျပန္သုတ္... ေနာက္တစ္ဘူးထဲကဟာကိုထုတ္... လိမ္း....ခဏေနေတာ့ျပန္သုတ္....အရမ္းအခ်ိန္ကုန္ခံျပင္ေနၿပီး ဘာမွမျပင္ထားသလိုျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနလိုက္ရတာ ပင္ပန္းခ်က္။သူ႕ဘူးေတြက တစ္ခုတစ္ခုကို ေဈးမနည္းမေနာေတြဆိုတာ ခ်မ္းသိသည္။ဒီဟာေတြကိုမ်ား ဒီလိုျပန္သုတ္ပစ္မွာျဖင့္ရင္ ဘာလို႔ေဈးႀကီးေပးဝယ္လိမ္းေနေသးလဲမသိ။ထိုင္ခုံနဲ႕တြဲလ်က္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ မွန္တင္ခုံေလးမွာလည္း အလွျပင္ပစၥည္းေတြ ဘူးေတြဗုံစီေနေတာ့သည္။
မဏိက မိတ္ကပ္ပရိုင္မာကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ...ညီညာေအာင္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပုတ္ကာစိမ့္ဝင္ေအာင္လိမ္းေနရင္း...မွန္ထဲကေနတဆင့္ .... ထိုင္ေနရာကေန ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ထေလ်ာက္သြားကာ အိပ္ရာေပၚ ပစ္လွဲခ်လိဳက္တဲ့ ခ်မ္းကိုမ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလိုက္သည္။
ေခြးေကာင္ေလး.... သူက်ေတာ့ ေယာက္်ားေလးတန္မဲ့ ဘာမွျပဳျပင္စရာမရွိေအာင္ အရမ္းျပည့္စုံေနတိုင္း သူမ်ားလွသည္ထက္လွေအာင္နည္းနည္းပါးပါးျပဳျပင္တာကို စိတ္မရွည္လက္မရွည္လာျဖစ္ေနတယ္....
ၾကည့္ပါလား.. ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြကအစ ဘာမွမလုပ္ထားပဲနဲ႕ကို စိုမြတ္နီျမန္းေနတာ...ေသြးေႏွာေသာအန္တီဝင္နီဆီက အလွအပေတြကို အျပတ္အသတ္အေမြရထားတာမို႔ ႏွာတံကလည္းစင္းေက်ာ့ေနသည္။မ်က္လုံးအေရာင္ညိုစိမ္းစိမ္းကေတာ့ အခုေခတ္မွာ မ်က္ကပ္မွန္ေရာင္စုံေတြေၾကာင့္မထူးဆန္းလွေတာ့ေပမယ့္ .. သူ႕လိုညွို႔ရီ႐ြဲလည္ေနဖို႔က်ေတာ့ လုပ္ယူခ်င္လို႔ေတာင္ရတာမဟုတ္...
" ခ်မ္း..."
လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ကိုေမာ့ကာေငးေနရင္း မဏိကိုလွည့္မၾကည့္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့လ်က္ " ဟင္" ဟုထူးသည္။
