7. BÖLÜM "TELEFON"

105K 2.3K 621
                                    

Yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.

Medya: Esila Durukan

Keyifli okumalar dilerim...

_____

Nefes alamadığımı hissediyordum. Sanki biri boğazıma sıkıca yapışmış ve bırakmıyor gibiydi. Canım yanıyordu. Hem de çok fazla. Hâlâ ağlamam dinmemişti ama yine de hıçkırıklarım son bulmuştu. Yavuz'un belimde duran ellerini iterek ona doğru döndüm. Sert bir ifadeyle bana bakıyordu. Arkasına baktığımda ise tüm ev halkının kapının önünde bizi izlediğini gördüm. Söyleyeceklerimi duymalarını istemediğim için Yavuz'a iyice yaklaştım.

"Y-yalvarıyorum eve gidelim ve öyle konuşalım. Kardeşime bir şey yapma, lütfen."

Söylediklerim yüzündeki ifadeyi değiştirmemiş aksine daha da sinirlenmesine sebep olmuştu. Kolumu tutacakken hemen elini sıkıca kavradım.

"Ailen bize bakıyor."

Gözlerini yumup derin bir nefes vermişti. Ailesinin yanında bana bir şey yapmayacağını biliyordum ama yine de endişelenmemek elde değildi. Bende o sırada gözyaşlarımı silip kendime gelmeye çalıştım. Buradan hemen gitmek istiyordum. Yavuz gözlerini açtığında biraz daha sakinleşmiş gibiydi. Elimi tutarak eve doğru yürümeye başladı. Ev halkının yanına geldiğimizde Pelin Hanım endişeyle bana bakıyordu.

"İyi misin kızım?" Sonra bakışları Yavuz'a kaydı ve endişesinin daha da arttığını gördüm. "Ne oldu birdenbire?"

'Hepsi senin kocan yüzünden oldu' demek istesem de sustum.

Diğer sorusunu görmezden gelerek başımı aşağı yukarı sallayarak gülümsemeye çalıştım. Tabii ne kadar başarılı oldum bilemem. Babasıyla göz göze gelmemek için ayrı bir çaba sarf ediyordum. Ne olduysa o adam yüzünden olmuştu!

"İçeriye geçelim çocuklar." İsteksiz adımlarla Pelin Hanım'ın arkasından eve girecekken Yavuz engel oldu.

"Biz gidelim artık anne. Geç oldu zaten."

"Oğlum biraz daha otursaydınız. Hiç sohbet etmeye vaktimiz olmadı ki!"

"Bir dahaki sefere artık anne."

Yavuz, Pelin Hanım'a sarılmıştı. Bende Aylin'e kısaca gülümsedim. Kimseye sarılmak, onlarla bir temasta bulunmak istemiyordum. Annesi yine bana gelip sıkıca sarıldığında karşılık vermek zorunda kaldım. İyi bir kadına benziyordu ama oğlunu iyi yetiştirememişti!

"Kendine iyi bak kızım. Görüşürüz."

"Görüşürüz," diye mırıldandım.

KALP TUTSAĞI +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin