Chapter 23
"What... are you doing here?" gulat na tanong ko sa kanya nung lumabas nga ako at nandito nga siya.
Instead of answering, he just shrugged. "Merry Christmas?" sabi niya sa akin. It was 11:55PM. Nagtext siya sa akin kaninag 11:45PM. Mayroon akong ginagawa kaya hindi ko agad na nabasa iyong text niya. Nung mabasa ko iyon ay hindi agad ako naniwala at inisip ko na niloloko lang ako nito kasi bakit naman siya mapapadpad dito sa Calapan? E as far as I was concerned, nasa Abra siya dahil nandoon iyong pamilya niya? December 24 pa kaya ngayon! Sobrang traffic, for sure!
"Wait..." sabi ko. "Di ko gets—bakit ka nandito?"
"I want to spend Christmas with my girlfriend?" sabi niya sa akin. Nakaawang lang iyong labi ko at hindi pa rin ako nakakapagsalita. Humakbang siya palapit sa akin. Madilim na madilim pa iyong paligid bukod sa ilaw galing sa poste. Kaming lang din ang nasa kalsada sa oras na 'to.
"So... galing ka pa sa Abra?" He nodded. "And dumiretso ka rito?" He nodded again. "Kasi... gusto mo akong makita?"
Imbes na sumagot ay inilagay niya iyong mga kamay niya sa magkabilang bewang ko. Naka-tingin siya sa mga mata ko. Nararamdaman ko iyong unti-unting pagbilis ng tibok ng puso ko.
"Will willingly drive the whole day just to see you," malambing na sabi niya sa akin. He was caressing the side of my waist with his thumbs. Hindi ko alam pero sobrang nakaka-kalma sa akin kapag ginagawa niya iyon—na para bang sinasabi niya sa akin na nandito lang siya lagi. "D..." pagtawag niya. "I know the last few months have been... bad."
"Hindi naman nga ako nagrereklamo—"
"I know," sabi niya. "Still. You're my girlfriend. I have responsibilities with my frat, but I also have a commitment with you."
Tumingin lang ako sa kanya, pero hindi ako nagsalita. 'Di ko kasi alam pa rin kung ano iyong sasabihin. Ayoko magdemand. Ayoko rin manumbat. Ang ayoko lang naman talaga ay iyong gagawa siya ng plano o pangako na siya rin iyong hindi sumusunod—iyon ang ayaw ko... kasi kapag ganoon, parang pinaghihintay at pinapaasa niya talaga ako sa wala.
"I'll be better," he said.
"The best ka na, e... Paano 'yan?" sabi ko sa kanya at unti-unting napa-ngiti siya na para bang kinikilig. Umirap ako. Ang dali talaga pakiligin ng isang 'to.
"D..." malambing na sabi niya ulit.
"Basta wala ng promise na hindi natutupad," sabi ko sa kanya.
He nodded. "Prom—" Natigilan siya dahil inangatan ko siya ng kilay. "I'm sorry."
Niyakap ko na lang siya. Na-miss ko talaga siya. After kasi nung pag-uusap namin, okay naman kami... pero alam mo 'yon? Ramdam mo na may hindi tama? Ewan ko ba kung naka-tulong o hindi na hindi ko rin naman siya masyadong nakikita din buong November. Tapos nung December, awkward din nung nagkikita kami. Tapos biglang holiday break na.
Mga ilang segundo lang kaming magkayakap nun tapos ay tinanong ako ni Samuel kung gusto ko ba na pumunta sa beach o kung gusto ko na matulog—of course mas gusto kong sumama sa kanya. He asked me na baka hanapin ako, but alam ko naman na ang sasabihin sa parents ko.
We ended up in the beach as planned. Mukhang last minute trip lang 'to dahil walang masyadong dala si Samuel bukod ang sarili niya. Hindi kami masyadong nag-usap nung simula at naka-tingin lang kami sa buwan.
And then I felt him holding my hand.
I looked at him and smiled.
"I love you," he said.
BINABASA MO ANG
Hate The Game (COMPLETED)
Romance(Game Series # 8) Adriadna Deanne Manjarrez, NBSB, promised herself na kapag pumasok na siya sa law school ay magkakaroon na siya ng boyfriend. Sabi ng parents niya, kusang lalapit ang lalaki sa kanya basta mag-aral lang siya nang mabuti. Kalokohan...
