Wife's Devotion

Kabanata 23

Being alone is fun. You can do whatever you want. Peaceful but famous life is very odd for me. I really love what I'm doing right now. For the past six years, here in Thailand I felt like I am floating in the sky. No more sufferings, no more pain, and no more heartaches. I already forgotten all the memories with my ex husband. And now I am ready to face all of them without foreboding.

Inabot ko ang cellphone kong nakapatong sa mini table dito sa gilid ng kama ko. I dialed Tuval's number.

‘Hello, who is this? I'm sorry but I don't talk to strangers. At kong scammer ka man don't talk to me kasi hindi mo ako mauuto.’

"Tuval."

‘Who are you? at bakit alam mo ang pangalan ko?’

"This is Adi."

Nailayo ko ang cellphone sa tenga ko dahil sa kakaibang ingay. At makalipas ang ilang minuto ay muling nagsalita si Tuval.

‘What the hell, is this serious? I'm sorry my dear, when you said that you're Adi I suddenly drop my phone on the floor!’

I smirked. She didn't change at all. She's still Tuval that I met six years ago. Gusto ko na tuloy siyang makita.

"Tumawag ako para tanungin kong may lugar pa ba ako sa teritoryo mo as a model?"

I heard she shout! that woman!

‘Oh my god Adi my dear, are you for real? Of course you have a place here! Thanks god at nagbago ang isip mo. Where are you? let's talk, 6 years kang nawala Adi my girl.’

"Pupuntahan kita kapag nakauwi na ako. I have to go Tuval talk to you later bye!"

I ended the call and then I continue what I'm doing. I put concealer on my under eyes to cover the darkness. Napuyat ako kagabe dahil marami akong shoot. Karamihan ay Advertising. Yes I am professional model here in Thailand. I work hard to reach what I'm here right now. Ginawa ko rin ang lahat para maging sekreto ang pananatili ko dito sa bangkok. Dahil kilala ko ang mga taong bahagi ng buhay ko dati. Sigurado akong hahanapin nila ako.

Today is my flight pabalik ng pilipinas. 2:30 AM palang naman kaya may oras pa akong mag ayos. 4 AM dapat ay nasa Bangkok suvanabhumi airport na ako dahil 5 AM ang flight ko. Kanina pa ako nakatayo dito sa harap ng kama habang namimili kung ano ang susuotin ko.

Lahat maganda. Kinuha ko ang backless white dress na above the knee. Final, ito na ang susuotin ko. Kinuha ko rin ang silver stilleto ko. Mamaya pa naman ako mag bibihis kaya itinabi ko na muna ang mga iyun. Kailangan ko rin kumain bago umalis. Non-stop flight time is between 3 hours and 45 minutes from bangkok to manila. I dialed someone's number. Thanks god at sinagot naman niya kaagad.

"Gising kana?"

‘Alam kong tatawag ka kaya gumising ako ng 1 am.’

I smirked. He's always like this. Palagi niyang ipinapakita sa akin kong gaano ako ka importante. Ang saya pala sa pakiramdam kapag mayroon taong nag aalaga sa'yo.

"Gusto ko lang sana itanong kong saan ako tutuloy pagkarating ko dyan sa pilipinas, bilhan mo nalang kaya ako ng condo."

Naglakad ako papunta sa kusina. Mabilis ang takbo ng oras kaya nag umpisa na akong kumain.

‘Bakit pa kita bibilhan ng condo kong pwede ka naman sa bahay ko.’

I heard he laughed. This man! I hate him! Palagi niyang sinasabi sa'kin na sa bahay nalang niya ako tumira kapag nasa pilipinas na ako. But I always refuse his offer. Because I don't want to bother him.