Wife's Devotion

Kabanata 24

Niyakap ako ni Emman ng makalapit na ako sa kaniya. Amoy na amoy ko perfume na binigay ko sa kaniya 'nung birthday niya. I smiled at him. I really can't believe that he is the one who was helped me when I was in pain.

Palaging nasa tabi ko si Emman. Nung una ay tinataboy ko siya dahil hindi ko matanggap ang ginawa nila sa'kin nuon. Pero habang tumatagal ay nakikita ko ang pagsasakripisyong ginawa niya. Tinulungan niya ako. Pinatira, pinakain at binihisan. Walang wala ako nuon, naka hospital gown pa ako nung tumakas ako sa hospital.

Nung gabing din yun ay kaagad na nag book ng ticket so Emman manila to Bangkok Thailand. Ang sabi niya sa akin ay maaari daw akong mag tago duon. Nung una ay tinanggihan ko siya pero pinilit niya ako hanggang sa mapapayag niya ako. Ilang buwan kaming tumira sa iisang bahay. Hindi ko siya pinapansin nun hanggang sa lumipas ang ilang buwan ay gumaan na rin ang loob ko sa kaniya.

Tinapos ko ang pag aaral ko ng business Administration dahil balak kong mag negosyo kong sakali. Nag aral din ako ng modeling dahil may experience naman na ako nuon sa pilipinas. Hindi ko rin inasahan na matatanggap ako at magiging isang miyembro sa model industry dito sa bangkok. Lahat ng gastos ay kay Emman. Habang nag aaral ako ay nagtatrabaho din ako. Kailangan ko kasing mag ipon para sa sarili ko. Dahil hindi habang buhay ay aasa lang ako sa pera ni Emman.

"Very beautiful khon dii."

I wicked at him. Iginaya niya ako papasok sa sasakyan. Hindi ko rin alam kong saan niya ako unang dadalhin. It's been six years at marami na ang nag bago. Ang akala ko ay kapag naka apak na ako ng pilipinas ay magiging komplikado ang ang unang araw ko. Ngunit sobrang gaan ng paghinga ko ng dalhin ako ni Emman sa ibat ibang lugar. Dinala niya ako sa isang sikat na restaurant para ma lunch. They serve us their specialties na ipinagmamalaki ng resto nila.

"Hindi mo naman ako kailangan samahan buong araw." Bungad ko.

He smiled at me sweetly. "But I want to Adi."

"Okay if that's what you want."

Nagpatuloy kami sa pagkain ng biglang mag ring ang phone ko. Kaagad ko itong sinagot ng makita kong si Tuval ang tumatawag. I forgot to call her.

‘Nandito kana ba sa pilipinas? hurry up pumunta kana dito ngayon may pag uusapan tayong napaka importante.’

Important? ito ba yun ang pagpasok ko sa modeling? Na excite ako bigla kaya binilisan ko na ang pagkain ko.

"Okay I'll be there, bye!"

I ended the call. I look at Emman. Sarap na sarap ito sa kinakain niyang chicken wings. Natawa nalang ako ng makita ko siyang kumakamay. Para talagang bata ang lalakeng 'to.

"Why are you looking at me? alam ko naman na gwapo ako Adi pero hindi mo na dapat ako tinititigan baka matunaw ako."

"Baliw ka talaga. After this, take me to Tuval's agency ha. May pag uusapan lang kami." I said seriously.

He look at me. Ibinaba niya ang hawak niyang chicken wings na hindi pa nauubos. Imabutan ko rin siya ng tissue para ipamunas sa kamay niya.

"Continue modeling huh?"

"Chai."
(Yes)

He smirked.

"Khon dii wala kana sa Thailand kaya 'wag mo'kong ma chai chai dyan."

"Oh edi wag mo rin akong tawaging 'khon dii' kasi nasa pilipinas pala tayo."

Bigla niyang hinawakan ang kamay ko. "Yes my love..."

Napangiti nalang ako dahil sa mga binibitawang salita ni Emman. Matapos kaming kumain ay inihatid ako ni Emman sa agency ni Tuval. Ang sabi niya susunduin niya daw ako mamaya pero tumanggi na ako. Ayokong makaistorbo sa trabaho niya.