Six Months Agreement with Mr. Arrogant (Completed)

Kabanata 49

KABANATA 49 :: WORRIED

We both fell into deep silence and that's when I realized how dangerous it is for me to look into his chocolate brown eyes. I felt like drowning by just looking into it.

Nag-iwas ako ng tingin at tumikhim.

"Since the six months is almost over, I want us to settle things," I said in a plain voice after a long stretch of silence.

"I still have a month..." pabulong niyang saad.

I sigh inwardly and tried my best not to speak in a shaky voice.

"I want to settle the payment like what is written on the agreement. Isa pa, yun naman ang usapan diba? Kapag nakuha mo na ang kompanya, we are done."

"Ganon na lang ba yun?"

I almost scoff bitterly because the last time I checked, he is the one caught cheating.

I faked a cough, pretending to remain formal.

"This is business right?" I stood up. "I'll leave this house immediately after the sixth month, as promised."

Iniwan ko siyang tigalgal sa kinauupuan.

We had a silent dinner at gaya ng dati, nagising ako kinabukasan na mag-isa sa malaking kama.

Kumain lang ako at nagpaalam kay Roy na lalabas. Sumama sya pero iniwan din ako nang sabihin kong gusto ko munang mapag-isa.

I strolled inside the mall hanggang sa mapadpad ako sa isang siomai stand.

Agad akong nag crave dahil sa mabangong aroma niyon ngunit nakaka disappoint na pagkatapos kong dalhin sa isang mesa para kumain ay bigla akong nawalan ng gana.

Sinubukan kong sumubo ng isa pero muntik na akong masuka sa biglaang pagbaligtad ng sikmura ko mabuti na lamang at natuptop ko kaagad. Pakiramdam ko ay sobrang tapang ng aroma ng bawang doon.

Why the hell is there a garlic on a siomai sauce?!

Sapo ang bibig ay madali akong naghanap nang pinakamalapit na comfort room. At nang makahanap ay agad akong kumaripas palapit doon.

Muntik pa akong tumilapon dahil sa pgkabunggo ko sa kung sino mabuti na lamang at flip-flops ang suot ko kaya mabilis din akong nakapagbalanse.

Sa kamamadali ay natabig ko si Atticus na kagagaling yata sa men's comfort room. Kung normal na araw ay baka gawin ko pa iyong dahilan para kamuhian sya lalo pero dahil lalabas na ang kinain ko ay patakbo ko siyang nilagpasan at sumuka nang sumuka sa loob.

Hilong-hilo ako nang matapos ilabas ang lahat. I almost hugged the tiolet because I feel really nauseous.

It took me awhile bago ako makatayo nang tuwid. Nilinis ko muna ang sarili bago naghilamos at nagpunas gamit ang tissue. Hindi ko namalayang tumutulo ang luha ko kanina kaya pati ang eyeliner ay tinanggal ko na dahil kumalat lang iyon.

I feel really bad after removing my make up kaya natagalan pa ako sa loob. Wala namang pumapasok kaya malaya akong titigan ang repleksyon sa harapan ng salamin.

Your life is very simple before, what happened to you?

I sigh and regained my composure. Sa kamamadali ko kanina ay naiwan ko pala ang bag sa kinauupuan ko kanina mabuti na lang at walang nangealam.

"Ma'am okay lang po ba kayo? Nakita ko po kayong nagtatakbo kanina. M-May problema po ba sa pagkain?" tanong ng isang babae.

She's wearing a read and white uniform I think sya ang nagbigay ng order ko kanina.